Μια ενδιαφέρουσα νέα χρονιά ξεκίνησε..
Το πρώτο τρίμηνο του 2022 ξεκίνησε με ένα νέο κύμα καταστολής στα πανεπιστήμια. Την πρωτιά κατέχει για ακόμα μια φορά το ΑΠΘ με τη διπλή εισβολή μπάτσων στο άσυλο, η οποία συνοδεύτηκε με λοκ άουτ του πανεπιστημιακού κάμπους. Λίγες μέρες αργότερα η ένστολη συμμορία της ελας, εισβάλλει σε την ΑΣΟΕΕ και προχωράει στη σύλληψη φοιτητών. Παράλληλα ξεκίνησε η εκπαίδευση των ΟΠΠΙ (πανεπιστήμιακη αστυνομία), συνοδευόμενη από εξαγγελίες για την μόνιμη εγκατάσταση τους και για τις εκκενώσεις όλων των κατειλημμένων χώρων εντός των πανεπιστημίων. Όλα αυτά εξυπηρετούν το δόγμα της τάξης και της ασφάλειας, αμφισβητώντας έμπρακτα και υποτιμώντας χρόνια κεκτημένα των κινημάτων όπως το άσυλο. Επίσης δημιουργούν ένα αφήγημα εξασφάλισης των συμφερόντων των φοιτητριών και δημιουργίας νέων υποδομών που θα ωφελούν όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα.
Τι συμβαίνει στο πανεπιστήμιο..
Οι υποσχέσεις, όμως, για έργα προς το συμφέρον των φοιτητ(ρι)ών αποτελούν απλώς Δούρειο Ίππο της πολιτικής απονέκρωσης των πανεπιστημίων, της εναρμόνισής τους με τον στείρο ακαδημαϊσμό που εξυπηρετεί το κεφάλαιο και της εφαρμογής του νόμου 4777 και όλων των προηγούμενων νόμων που υποβαθμίζουν τη δημόσια και δωρεάν παιδεία και τα κοινωνικά κεκτημένα. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο μόνος τρόπος που οι πανεπιστημιακοί θεσμοί κερδίζουν την εμπιστοσύνη των φοιτητ(ρι)ών είναι δίνοντας ψίχουλα και στήνοντας επικοινωνιακές φιέστες εναντίον αγωνιζόμενων υποκειμένων. Αυτό αποδεικνύεται από την καθημερινή υποτίμηση της ποιότητας ζωής και σπουδών μας. Η λέσχη του ΑΠΘ και συγκεκριμένα η εργολαβία που τη διαχειρίζεται, σε συνεργασία με τα όργανα της Συγκλήτου, υποβαθμίζουν συνεχώς την ποιότητα και την ποσότητα του φαγητού της λέσχης, προσπαθούν (και πολλές φορές το κάνουν) να αποκλείσουν μερίδα του κόσμου που το έχει ανάγκη από αυτή, ενώ το πλάνο διαχείρισης αποβλέπει μονάχα στη μεγιστοποίηση των κερδών της εργολαβικής εταιρίας, στη μείωση της χρηματοδότησης από το Υπουργείο και στην μετακύλιση του κόστους σίτισης αργά και σταθερά στις πλάτες των φοιτητ(ρι)ών (βλέπε πίεση της λέσχης για έκδοση και επίδειξη κάρτας σίτισης).
Παράλληλα, τα επί 1,5 χρόνο κλειστά πανεπιστήμια, παρατηρούμε εδώ και καιρό να έχουν ανοίξει με ελεγκτές πιστοποιητικών στις εισόδους και συσκευές καθαρισμού αέρα, ως μέσο προφύλαξης από την πανδημία. Η αμφισβήτηση των μέτρων αυτών ως υγειονομικών, και η ανάδειξη του γεγονότος ότι ο έλεγχος πιστοποιητικών στις εισόδους αποτελεί σχεδόν εξ ολοκλήρου μέτρο πειθάρχησης και προστάδιο της ζήτησης επίδειξης πάσο και εγκατάστασης της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Η μνήμη μας δεν είναι κοντή και γνωρίζουμε ότι ο μόνος κίνδυνος για την κοινωνία είναι η εγκληματική αμέλεια και υποβάθμιση του δημοσίου συστήματος υγείας, που το κράτος και το πολιτικό του προσωπικό δικαιολογούν μέσω του αφηγήματος της “ατομικής ευθύνης”, ώστε να αποτινάξουν από πάνω τους το βάρος της ευθύνης της μη ενίσχυσης των νοσοκομείων, του μη ανοίγματος καινούριων, της μη πρόσληψης παραπάνω υγειονομικού προσωπικού και της τοποθέτησης σε αναστολή εργασίας μέρους του.
Το πανεπιστήμιο αποτελεί χώρο αναδιάρθρωσης της καπιταλιστικής οικονομίας και πηγή κέρδους για το κεφάλαιο. Οι νόμοι που ψηφίζονται και εφαρμόζονται για το πανεπιστήμιο εδώ και δεκαετίες και από όλες τις κυβερνήσεις, αποσκοπούν στη συνολικότερη αναδιάρθρωση της οικονομίας, η οποία έχει ως στόχο αφενός τα “σπασμένα” των διαδοχικών οικονομικών κρίσεων, αρχής γενομένης της κρίσεως του 2008, να τα “πληρώσουν” άμεσα ή έμμεσα οι καταπιεσμένοι, οι άνθρωποι που βρίσκονται στον πάτο της κοινωνικής και οικονομικής πυραμίδας, αφετέρου δε το πανεπιστήμιο να εναρμονιστεί πλήρως με τις παραγωγικές ανάγκες του καπιταλισμού. Ο ψηφισμένος νόμος για τα πανεπιστήμια, του περασμένου Φεβρουαρίου (νόμος 4777), βαθαίνει την εμπλοκή εταιριών στην έρευνα που διεξάγει το πανεπιστήμιο, υψώνει περαιτέρω ταξικούς φραγμούς στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι οποίοι αποκλείουν μέσω της ελάχιστης βάσης εισαγωγής χιλιάδες μαθητ(ρι)ές από αυτή, αλλά και μέσω του ορίου φοίτησης ν+ν/2. Το τελευταίο μέτρο, επίσης, εντατικοποιεί σε εξαντλητικό βαθμό τη ζωή και τις σπουδές των φοιτητριών, με σκοπό απλώς να περνάν από το πανεπιστήμιο σαν κυνηγημένες και να βγαίνουν στην αγορά εργασίας ως υπάκουο εργατικό δυναμικό.
Η θέσπιση πειθαρχικών ποινών για φοιτητές που έχουν πολιτιστική, πολιτική, συνδικαλιστική δράση που δεν υπακούει στους κανόνες των πρυτανικών αρχών, έχουν ως στόχο την πειθάρχηση και την απεμπλοκή ή την αποτροπή από την ενασχόληση με τέτοιου είδους ανάγκες και ανησυχίες που ξεφεύγουν από το “ακαδημαϊκό πρότυπο”. Η παρουσία των ένστολων καθαρμάτων της ΕΛ.ΑΣ. στο πανεπιστήμιο, είτε με τη μορφή εισβολών, όπως στην κατάληψη πρυτανείας του Μαρτίου, την εισβολή ασφαλιτών στη ΣΘΕ τον Δεκέμβρη, αλλά και την Παραμονή Πρωτοχρονιάς ώστε να εκκενώσουν το στέκι στο Βιολογικό, είτε με τη μορφή της πανεπιστημιακής αστυνομίας (την οποία έχουν καθυστερήσει τα φοιτητικά κινήματα στον ελλαδικό χώρο του προηγούμενου χρόνου), είναι αυτή που “περιφρουρεί” και διασφαλίζει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την κάμψη των κοινωνικών αντιστάσεων που ορθώνονται απέναντί της. Η συχνή παρουσία της ΕΛ.ΑΣ. εντός και πέριξ των πανεπιστημίων, δηλώνει το πόσο “καίει” το κράτος να περάσει γρήγορα και στα κλεφτά τους αντικοινωνικούς του νόμους, οι οποίοι γνωρίζει ότι δεν έχουν παρά μία μικρή κοινωνική νομιμοποίηση μονάχα από τους υπηρέτες του συστήματος.
Έπεται συνέχεια..
Σε συνέχεια της ατζέντας του κράτους για τα πανεπιστήμια, κατατέθηκε πρόσφατα το νέο νομοσχέδιο για την παιδεία, το οποίο αποτελεί “συμπλήρωμα” του νόμου 4777, των προηγούμενων νόμων Κεραμέως, Γαβρόγλου, Διαμαντοπούλου, Γιαννάκου κλπ. Έτσι, αυτό προβλέπει τη συγχώνευση τμημάτων μεταξύ τους και το κλείσιμο άλλων, που μπορεί να έχουν λίγους εισακτέους για παράδειγμα. Με το μέτρο της ελάχιστης βάσης εισαγωγής έχουν φροντίσει ώστε πολλά τμήματα να έχουν πολύ λίγους έως και καθόλου εισακτέους, ώστε να ανοίξουν το δρόμο για την παραπάνω πτυχή του επερχόμενου νόμου. Παράλληλα, τα εργασιακά δικαιώματα θα αφαιρεθούν από το πτυχίο και οι φοιτητές θα πρέπει να τα αποκτήσουν από εξωτερικούς φορείς, γεγονός που θα διαλύσει, σε συνέχεια του προσοντολογίου του Γαβρόγλου (διάσπαση παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας από το πτυχίο), την ακεραιότητα των πτυχίων και θα αφήσει περαιτέρω στην εργασιακή επισφάλεια όσους μπορέσουν να πάρουν πτυχία (γιατί όσοι δεν πάρουν βρίσκονται σε ακόμη χειρότερη τύχη, βλέπε νόμο Χατζιδάκη για την εργασία). Και όλα αυτά για χάρη της “διεπιστημονικότητας” και της “συνδυαστικότητας” των πτυχίων, καθώς τα
επαγγελματικά δικαιώματα θεωρούνται πλέον “αναχρονιστικά”. Επίσης, προβλέπει ίδρυση Συμβουλίου Ιδρύματος, το οποίο θα προτείνει τους υποψήφιους πρυτάνεις, αλλά και θα καθορίζει τη σύσταση της επιτροπής που θα τους εκλέγει. Αυτή θα αποτελείται πέρα από όργανα του πανεπιστημίου, και από managers εταιριών, με σκοπό την καλύτερη σύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά εργασίας. Γεγονός που όσο και αν το ντύνουν με μεταξωτές κορδέλες “ανάπτυξης”, βρωμάει περαιτέρω εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα στο πανεπιστήμιο και καθοδηγούμενη έρευνα για τις ανάγκες του κεφαλαίου, που σκοπό έχει τη μεγιστοποίηση των κερδών των εταιριών και καμία σχέση δεν έχει με την ευημερία των φοιτητών, η οποία αναλύσαμε παραπάνω με ποιους τρόπους υποσκάπτεται.
Προβλέπεται επίσης η απευθείας χρηματοδότηση θέσεων ακαδημαϊκών από τον ιδιωτικό τομέα, πράγμα που σημαίνει την περαιτέρω εναρμόνιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τις ανάγκες του κεφαλαίου και των εταιριών. Επιπρόσθετα, σε συνέχεια του νόμου Κεραμέως περί Αξιολόγησης, ο οποίος συνδέει την χρηματοδότηση των ιδρυμάτων με την αποδοτικότητα της έρευνας που διεξάγουν, δηλαδή την εξυπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου και των εταιριών, το νέο νομοσχέδιο βαθαίνει τη σύνδεση αυτή, την οποία θα αξιολογεί η ΕΘΑΑΕ. Αυτό σημαίνει ότι τμήματα τα οποία δεν είναι πλήρως εναρμονισμένα με τις ανάγκες του καπιταλισμού ή δεν παράγουν ανάλογο ποσό έρευνας, θα υποχρηματοδοτούνται περαιτέρω.
Τι απαντάμε..
Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες που δεν βλέπουν το πανεπιστήμιο απλώς ως ενα χώρο σπουδών, αλλά ως χώρο ανάπτυξης ιδεών, ως χώρο πολιτικών και πολιτιστικών ζυμώσεων, οφείλουμε να αυτοοργανωθούμε και να δούμε ποιες είναι οι πραγματικές μας ανάγκες, όπως η καλύτερη ποιότητα ζωής, η ελευθερία δράσης και η αμφισβήτηση του συστήματος που μας βουτάει στην επισφάλεια, τη μιζέρια, την καταστολή, την ανελευθερία και το αβέβαιο μέλλον. Το μόνο που υπόσχεται το σύστημα του κράτους και του καπιταλισμού είναι τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τα σάπια ιδανικά της αριστείας και της ανθρωποφαγίας, τη φτώχεια, τη βαρβαρότητα και την ανεργία. Τις αναπόδραστες κρίσεις που περνάει ο καπιταλισμός, δε θα τις πληρώσουμε για άλλη μια φορά εμείς. Η οργάνωση στις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και σε όλα τα κοινωνικά πεδία πρέπει να είναι η απάντηση μας ώστε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Μέσα από τις διαδικασίες των συλλόγων μας, τις γενικές συνελεύσεις, τις συντονιστικές επιτροπές να καταφέρουμε να μαζικοποιήσουμε τον αγώνα ενάντια στην εκπαιδευτική και καπιταλιστική αναδιάρθρωση και να εμποδίσουμε την επιβολή της παιδείας για τους λίγους κι εκλεκτούς.
ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΟΥΝ
ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ 4777
ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού
02/03/22