Πλαίσιο Αδιαμεσολάβητου Αγώνα για τη Γ.Σ. της 23/10/2012

Πλαίσιο αδιαμεσολάβητου αγώνα

για τη συνέλευση του σ.φ. Φυσικού

.

Αλληλεγγύη στους απεργούς εργολαβικούς εργαζόμενους του ΑΠΘ

Οι εργολαβικοί εργαζόμενοι (καθαριστές/ καθαρίστριες, συντηρητές) του ΑΠΘ βρίσκονται εδώ και τρεις εβδομάδες σε απεργία γιατί έχουν μείνει απλήρωτοι για δύο μήνες. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε ένα ποτήρι που είχε ήδη γεμίσει με όλα τα καλά και συμφέροντα (για τα αφεντικά): ελαστικά ωράρια, λευκές συμβάσεις, εντατικοποίηση, κόλλημα μισών ενσήμων, διαφορά των επίσημων αμοιβών από τις πραγματικές, τρομοκρατία, απολύσεις και δυσμενείς μεταθέσεις για όποιον σηκώνει κεφάλι και λοιπές ομορφιές.

Μέσα στον αγώνα που δίνουν οι άνθρωποι αυτοί έχουν να αντιμετωπίσουν χίλια δυο εμπόδια: τη σύγκλητο, το υπουργείο και τους εργολάβους που ο ένας πετάει το μπαλάκι στον άλλο λέγοντας ότι δεν ευθύνεται, τα λαμόγια συνδικαλιστές που προσπαθούν να χειραγωγήσουν και να ξεπουλήσουν τον αγώνα τους, τη σιωπή των ΜΜΕ, την αδιαφορία του μεγαλύτερου μέρους των φοιτητών και διάφορα άλλα. Όμως σαν να μην έφταναν αυτά, έχουν να αντιμετωπίσουν και τους απεργοσπάστες καθηγητές, φοιτητές και λοιπούς ενδιαφερόμενους οι οποίοι επιλέγουν συνειδητά να μαζεύουν τα σκουπίδια από τους κάδους, να σκουπίζουν και να σφουγγαρίζουν τις σχολές.

Οι εργολαβικοί εργαζόμενοι βιώνουν συνθήκες ίδιες με αυτές που βιώνουν όσοι από εμάς εργάζονται ή θα εργαστούν στο μέλλον. Ο αγώνας μας λοιπόν είναι κοινός. Ο τρόπος που έχουν να πιέσουν και να ακουστεί το πρόβλημά τους είναι ακριβώς αυτά τα σκουπίδια μέσα στις σχολές. Γιατί το πρόβλημά τους το είχαν και πριν αρχίσουν να δημιουργούνται στοίβες σκουπιδιών αλλά κανείς δεν τους έδωσε σημασία. Δε θα δεχτούμε λοιπόν κανείς να τους στερήσει το μοναδικό τους όπλο. Όποιες κι αν είναι οι προθέσεις των ανθρώπων που καθαρίζουν, αυτή τη στιγμή δρουν υπονομευτικά απέναντι στον αγώνα των εργαζομένων. Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις…

Όποιος θέλει να καθαρίσει η σχολή σύντομα, ας δείξει στους εργαζόμενους άμεσα, ενεργά και έμπρακτα την αλληλεγγύη του. Να κερδίσουν τον αγώνα τους, να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα (λέμε τώρα…). Η απεργοσπασία δεν είναι επιλογή. Κι όταν με το καλό οι άνθρωποι κερδίσουν τον αγώνα τους όλοι μαζί να βάλουμε ένα χεράκι και για να καθαρίσει η σχολή σύντομα και για να βοηθήσουμε τους εργαζόμενους να τα φέρουν βόλτα.

 .

Εκλογές Συμβουλίων διοίκησης

Με βάση το νέο νόμο πλαίσιο πρέπει να εκλεγούν Συμβούλια Διοίκησης του πανεπιστημίου, που θα αντικαταστήσουν την τωρινή διοίκηση. Η διαφορά ανάμεσα στις δύο μορφές διοίκησης είναι, ότι τα συμβούλια Διοίκησης εκτός από καθηγητές και ένα φοιτητή, θα περιλαμβάνουν μερικά άτομα εκτός του πανεπιστημιακού χώρου (εκπρόσωπους της αγοράς, επιτυχημένους επιστήμονες, εκπρόσωπους του στρατού, της αστυνομίας, γιατί όχι και της εκκλησίας κ.τ.λ.) των οποίων η συμμετοχή θα καθορίζεται μόνο από τους καθηγητές και την εκάστοτε κυβέρνηση, ενώ μέχρι σήμερα στη διοίκηση απαρτιζόταν αποκλειστικά από άτομα εντός του πανεπιστημίου και μεγαλύτερη αναλογία φοιτητών – καθηγητών.

Η προσπάθεια να γίνουν εκλογές που θα τα νομιμοποιήσουν έχει γίνει τρεις φορές στο παρελθόν και εμποδίστηκε και τις τρεις από φοιτητές στη συντριπτική πλειοψηφία. Η διαδικασία, όπως έχει ανακοινωθεί από την πρυτανεία θα επαναληφθεί την Τετάρτη24 Οκτωβρίου. Φυσικά δε θα πρέπει να υπάρχει κάποια αυταπάτη ότι φοιτήτριες και καθηγητές συναποφασίζουμε για το κοινό μας καλό, γιατί ως φοιτητές δεν έχουμε λόγο στο πανεπιστημιακό γίγνεσθαι, αφού την εξουσία έχουν αναλάβει οι καθηγητές και τα μέλη των παρατάξεων, που σαν άξονα λήψης αποφάσεων έχουν το ατομικό ή παραταξιακό ή κλαδικό τους συμφέρον.  Ας είναι ξεκάθαρο, ότι το πρόβλημα είναι πως οι άνθρωποι(φοιτητές, εργαζόμενες, καθηγητές) που βρίσκονται σε ένα χώρο, όπως ο πανεπιστημιακός, δεν καθορίζουν από κοινού και ισότιμα τη διευθέτηση της καθημερινότητάς τους, αλλά διαμεσολαβούνται από αντιπροσώπους. Ωστόσο, η ανάγκη να μην πραγματοποιηθούν οι εκλογές για τα Συμβούλια Διοίκησης εξακολουθεί να υπάρχει.

Πρώτον, γιατί αν και η εκπαίδευση είναι ήδη οργανωμένη να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εχόντων και κατεχόντων, τώρα κομμάτια αυτών αποκτούν θεσμικό ρόλο. Το πανεπιστήμιο – ανάμεσα σε πολλά άλλα που θίγουν και δικές μας (ως φοιτητών) ευθύνες – παρά την κυριαρχία των παρατάξεων και των καθηγητών, την εμπορευματοποίηση της γνώσης (π.χ. πανεπιστημιακά συγγράμματα), την υπεξαίρεση χρημάτων από όσους ήταν (και είναι;) στις κατάλληλες θέσεις, την εμπλοκή του τμήματος ασφάλειας, τα ερευνητικά με στόχο το κέρδος των πλουσίων και την καταστολή όσων αντιστέκονται, και τη γενικότερη οργάνωσή του ώστε να βγαίνουμε στην παραγωγή ως στρατιώτες που μάχονται για το κέρδος των αφεντικών τους, έχει έναν υποτυπώδη κοινωνικό χαρακτήρα. Με το να ανοίξει η είσοδος σε αυτούς που θέλουν να ζούνε στις πλάτες μας, όπως οι εκπρόσωποι της αγοράς, να μας διοικούν, είναι σαν να βάζουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

Δεύτερον, γιατί αλλάζουν οι συσχετισμοί φοιτητών, εργαζομένων – καθηγητών στα διοικητικά όργανα. Όπως προειπώθηκε, η βάση των φοιτητών ή των εργαζομένων του πανεπιστημίου, δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο ρόλο στη λήψη αποφάσεων, όμως είχε τη δυνατότητα παρέμβασης σε αυτές. Από τη μία πλευρά, οι παρατάξεις και οι καθηγητές βρίσκονται στις σχολές και μπορεί να τους ασκηθεί πολιτική πίεση είτε να υπάρξει επικοινωνία μαζί τους, και – κυρίως – από την άλλη ήταν δυνατόν όσοι δεν είχαν θεσμικές θέσεις να μπορούν να παρεμβαίνουν μέσα από συλλογικές διαδικασίες (συλλόγους φοιτητών, φοιτητικές συνελεύσεις, συνελεύσεις εργαζομένων) στη Σύγκλητο ή άλλα όργανα. Αυτές οι ενέργειες πίεσης στη Σύγκλητο έχουν υπάρξει αποτελεσματικές για αγώνες όπως των εργαζομένων της λέσχης, που ήταν απλήρωτοι παραλίγο να μείνουν χωρίς εργασία, ή όπως των φοιτητών που αναστείλαν την εφαρμογή του νόμου της Γιαννάκου.  Με το νέο μοντέλο διοίκησης, θα απαγορεύεται οποιαδήποτε παρέμβαση και επίσης αυτοί που θα ελέγχουν τη λειτουργία του πανεπιστημίου θα προέρχονται και από εξωτερικούς χώρους, με τους οποίους δε θα μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε, ώστε να είναι ένας άφταστος εξωτερικός δάκτυλος στο πανεπιστήμιο. Να μην ξεχνούμε, όμως, πως και οι υπάρχουσες διοικήσεις πολλών τμημάτων έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν το νέο νόμο πλαίσιο, οπότε υπάρχουν και σε αυτόν τον τομέα ανοιχτά μέτωπα.

 .

Η κατάσταση στη λέσχη

Τα προηγούμενα χρόνια η λέσχη του πανεπιστημίου δεν κάλυπτε σε σίτιση μόνο φοιτητές αλλά και άλλες κοινωνικές ομάδες. Φέτος μια συντονισμένη προσπάθεια για έλεγχο με την επιβολή επίδειξης πάσο. Επιπλέον η διοίκηση επιμένει στην έκδοση κάρτας σίτισης από τους φοιτητές με σκοπό την περεταίρω μείωση των σιτιζόμενων. Δεν αποκλείεται το επόμενο βήμα να είναι ο περιορισμός των δικαιούχων σε συγκεκριμένο αριθμό και όποιος πρόλαβε, πρόλαβε (όπως έγινε φέτος στο Πα. Μακ. ).

Τι πιστεύουμε και τι θέλουμε να αλλάξει

Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στο φαγητό και κανείς δεν μπορεί να του το στερήσει. Το ότι είμαστε φοιτητές δεν σημαίνει ότι αντιλαμβανόμαστε  τους εαυτούς μας ως διαχωρισμένους από εργαζόμενους, άνεργους ντόπιους ή μετανάστες. Βιώνουμε όλοι την καταπίεση και μόνο όλοι μαζί μπορούμε να απαντήσουμε. Είναι ουσιώδες λοιπόν για μας να μπορεί ο καθένας να έχει πρόσβαση στη λέσχη. Και δικαιολογίες όπως «δεν υπάρχουν χρήματα» πρέπει να είμαστε αρκετά αφελείς για να τις πιστεύουμε. Βλέπουμε ότι εντός πανεπιστημίου για την αύξηση για τη φύλαξη-αστυνόμευση χρήματα βρίσκονται, όπως επίσης και για ερευνητικά που γίνονται για λογαριασμό επιχειρήσεων ή αστυνομίας-στρατού αλλά και εκτός, το κράτος επιλέγει να διοχετεύει δεκάδες εκατομμυρίων στις τράπεζες και δεκάδες εκατομμυρίων σε οχήματα νερού που προορίζονται για καταστολή σε πορείες, σε δακρυγόνα, στρατόπεδα συγκέντρωσης κλπ.

Με το να καλύπτεται περισσότερος κόσμος από τη λέσχη δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να φέρει μεγαλύτερο φόρτο εργασίας στους εργαζόμενους. Μια πρόταση για να μπορέσει η λέσχη να είναι ελεύθερη για όλους θα ήταν να μεταφερθεί προσωπικό φύλαξης σε θέσεις εκεί, αφού άλλωστε μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων εργοδοτείται από την ίδια εταιρία. Λέμε

όχι στην επίδειξη πάσο

όχι στην κάρτα σίτισης

Φαγητό για όλες-όλους

.

Γιατί ακόμα και χωρίς τα σκουπίδια η σχολή μας δεν μας αρέσει.

Η αρχιτεκτονική και η διαρρύθμιση ενός κτηρίου είναι ένας καθοριστικός  παράγοντας  που διαμορφώνει την διάθεση καθώς και τα συναισθήματα που βιώνουν οι άνθρωποι που ζουν και κινούνται μέσα σε αυτό. Ποια ελευθερία μπορείς να αισθανθείς σε ένα μέρος όπου ο ήλιος και ο αέρας αποτελούν μόνο κεφάλαια του μαθήματος της αστρονομίας και της ατμόσφαιρας; Δε νοείται να μελετάμε τη φυσική την επιστήμη της φύσης σε αμφιθέατρα χωρίς παράθυρα. Κι επειδή οι λευκοί τοίχοι δεν είναι καθαριότητα, είναι απολύμανση στο μικρόβιο της ζωντάνιας, θέλουμε ο χώρος στον οποίο  περνάμε τόσο χρόνο από τη ζωή μας  να εκφράζει την δημιουργικότητα και τη φαντασία  μας κι όχι τη στείρα γνώση που μας παρέχουν μέσα σε αυτά, θα έχουμε λόγο στην αισθητική του. Απέναντι στη θλίψη και στη μιζέρια που μας προκαλούν οι άσπρες αίθουσες μπορούμε ή να γκρινιάξουμε ή να δράσουμε.

 .

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΥ ΑΓΩΝΑ: μια νέα δομή του φοιτητικού κινήματος

Για την υλοποίηση των αποφάσεων του συλλόγου, τη συνδιαμόρφωση πλαισίων, τη διεξαγωγή των αγώνων, εισάγουμε μια νέα δομή, τη συνέλευση αδιαμεσολάβητου αγώνα (ΣΑΑ). Κάνουμε αυτή την επιλογή γιατί θεωρούμε αναγκαίο οι δομές μέσα από τις οποίες δρούμε σαν φοιτητικό κίνημα να χαρακτηρίζονται από αλληλεγγύη, συντροφικότητα, εμπιστοσύνη, απαλλαγμένες από λογικές ανάθεσης και όλοι-όλες να συμμετέχουμε ισότιμα και να μπορούμε να συνδιαμορφώνουμε από μηδενική βάση (πάντα κάτω από ένα κινηματικό πρίσμα) το πολιτικό περιεχόμενο και τις δράσεις των αγώνων μας. Οι αποφάσεις θέλουμε να παίρνονται από τη βάση και οι αναλύσεις να μην αναλώνονται σε αντιπαραθέσεις έτοιμων πολιτικών προγραμμάτων και κομματικών γραμμών. Ανάγκη μας είναι να πορευτούμε ο ένας πλάι στην άλλη και όχι οι πολλοί πίσω από λίγους. Να αποφασίζουμε εμείς για εμάς. Η συνέλευση αδιαμεσολάβητου αγώνα δεν είναι πολιτική συλλογικότητα. Είναι δομή του φοιτητικού κινήματος. Η θέση και ο ρόλος της είναι αντίστοιχοι με αυτούς που στους προηγούμενους αγώνες κατείχε η συντονιστική επιτροπή. Στη συνέλευση αδιαμεσολάβητου αγώνα δεν μπορούν να συμμετέχουν 1) Φασίστες, ρατσιστές, εθνικιστές είτε κατεβαίνουν σε εκλογές είτε όχι. 2) Όσοι θεωρούν τον καπιταλισμό ένα ανθρώπινο σύστημα. 3)Παραταξιακοί, δηλαδή όλοι όσοι είναι μέλη ομάδων και οργανώσεων που κατεβαίνουν στις φοιτητικές εκλογές ή σε άλλες εκλογές όπου αναδεικνύονται άνθρωποι με δικαίωμα να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς.. Οι τρεις αυτές προϋποθέσεις συμμετοχής στη συνέλευση αδιαμεσολάβητου αγώνα δεν εισάγονται με σκοπό την περιχαράκωση. Εισάγονται γιατί η εμπειρία των προηγούμενων κινημάτων δείχνει ότι μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί το έδαφος ώστε να μπορούμε να εκφραστούμε και να δρούμε αδιαμεσολάβητα. Η θέλησή μας να οργανωνόμαστε με αυτό τον τρόπο συνεπάγεται ότι δε χωράνε αντιλήψεις και πρακτικές εξ’ ορισμού αντιπαραθετικές.

Η πρώτη προϋπόθεση μπαίνει γιατί οι αγώνες μας δεν μπορεί να στρέφονται εναντίον άλλων καταπιεσμένων κοινωνικών ομάδων (όπως οι μετανάστες) ή να αναπαράγουν ρατσιστικές ανισότητες ή διακρίσεις (με βάση τη σεξουαλική προτίμηση, την ηλικία, το χρώμα του δέρματος, την καταγωγή και τη γλώσσα, την κατάσταση της υγείας κλπ). Επίσης δεν μπορούν να στοχεύουν σε καταστάσεις ανελευθερίας και απαγόρευσης των κινηματικών δραστηριοτήτων.

Η δεύτερη προϋπόθεση μπαίνει γιατί η ΣΑΑ είναι πρωτίστως μια δομή αγώνα και όχι μια δομή ενάντια στις παρατάξεις. Υπάρχει συχνά η τάση να κατηγορούνται για όλα τα δεινά που ζούμε τα κόμματα και οι παρατάξεις και ο κόσμος να απαιτεί την κατάργηση τους πιστεύοντας ότι αυτό θα λύσει τα προβλήματα. Η δεύτερη προϋπόθεση λέει ότι η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και τις σχέσεις κυριαρχίας ανάμεσα στους ανθρώπους, και τα δεινά που ζούμε συμβαίνουν όχι εξαιτίας των παρατάξεων αλλά εξαιτίας του συστήματος και του ότι δεν αγωνιζόμαστε εμείς οι ίδιοι καθημερινά για να το εμποδίσουμε. Μπορεί οι παρατάξεις να είναι μέρος του προβλήματος αλλά είναι μόνο αυτό: μέρος, όχι όλο το πρόβλημα. Υπό αυτό το πρίσμα η λύση δε βρίσκεται στην κατάργηση των παρατάξεων έτσι απλά (που θα χαροποιούσε πολύ και όσους θέλουν να εξαλείψουν κάθε κινηματική ζωή από το πανεπιστήμιο) αλλά στο να διεξάγουμε αγώνες ενάντια στις εκφάνσεις του καπιταλισμού στη ζωή μας και στο να τους αυτοοργανώνουμε προσπερνώντας τις παρατάξεις και τη διαμεσολάβησή τους.

Η τρίτη προϋπόθεση μπαίνει γιατί οι εκλογές είναι μια διαδικασία ανάδειξης αντιπροσώπων, δηλαδή μεσολαβητών και άρα εξ’ ορισμού εχθρική με την αδιαμεσολάβητη δράση. Είναι επίσης και μια διαδικασία συμπύκνωσης της παραταξιακής λογικής που βλέπει τον αγώνα ως αντιπαράθεση έτοιμων πολιτικών προγραμμάτων και όχι ως την σύνθεση των όποιων προτάσεων από όλους τους αγωνιζόμενους. Η λογική αυτή στους προηγούμενους αγώνες μετέτρεψε τις συντονιστικές επιτροπές σε πεδίο αντιπαράθεσης παραταξιακών μηχανισμών μην αφήνοντας περιθώριο στους υπόλοιπους αγωνιζόμενους να συμμετέχουν με ισότιμους όρους και πολλές φορές καπελώνοντάς τους. Η προϋπόθεση αυτή βέβαια, δε σημαίνει ότι αν κάποιος συμφοιτητής συμμετείχε στο παρελθόν σε εκλογικό ψηφοδέλτιο αποκλείεται δια παντός. Εάν σκέφτεται να σταματήσει να συμμετέχει από εδώ και στο εξής μπορεί να έρθει για να δει τι σημαίνει αδιαμεσολάβητος αγώνας και να κρίνει.

Το γεγονός ότι οι παρατάξεις αποκλείονται από τη συμμετοχή στη συνέλευση αδιαμεσολάβητου αγώνα δε σημαίνει ότι αποκλείονται και από τη συμμετοχή στις δράσεις του συλλόγου. Οι δράσεις του φοιτητικού κινήματος πρέπει να χαρακτηρίζονται από δημοκρατία στο εσωτερικό τους. Έτσι λοιπόν αν υπάρχουν άτομα, οργανώσεις, ομάδες που θέλουν να οργανώσουν εκδηλώσεις μέσα σε μια κατάληψη της σχολής, αν θέλουν να βρεθούν στο μπλοκ του συλλόγου σε μια πορεία με το δικό τους λόγο κλπ μπορούν να το κάνουν, αρκεί βέβαια να χρησιμοποιούν τη δική τους υπογραφή και να μην προσπαθούν να καπελώσουν το σύλλογο και τις αποφάσεις του. Εξαίρεση αποτελούν εκδηλώσεις, κείμενα, δράσεις εθνικιστικού-φασιστικού περιεχομένου.

 .

Δράσεις:

• Κατάληψη της σχολής την Τετάρτη 24/10
• Μπλοκάρισμα των εκλογών για το νέο συμβούλιο διοίκησης την Τετάρτη, 24/10 στις 8:00 το πρωί στο κτήριο της πρυτανείας.
• Παρέμβαση και μπλοκάρισμα ελέγχου πάσο στην κάτω λέσχη την Πέμπτη 25/10 στις 13:00.
• Μπλοκάρισμα απεργοσπαστικών ενεργειών και πραγματοποίηση δράσεων αλληλεγγύης προς τους απεργούς εργολαβικούς υπαλλήλους.
• Εικαστική παρέμβαση στο χώρο της σχολής.
• Συνέλευση αδιαμεσολάβητου αγώνα την Τετάρτη 24/10 στις 13:00 για την υλοποιήηση των δράσεων του πλαισίου
• Επόμενη γενική συνέλευση την Τετάρτη 31/10 ή, εξ’αναβολής την Πέμπτη 1/11 στις 12:00 στην αίθουσα Α11.

 .

Η απόφαση αυτή θα υλοποιηθεί στο βαθμό που ο κόσμος που την ψήφισε θα τη στηρίξει έμπρακτα. Ο καθένας και η καθεμιά ας αναλάβει την ευθύνη της συμμετοχής.

Κάθε περαιτέρω ιδέα δράσεων είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη.

Το επόμενο πλαίσιο θα συνδιαμορφωθεί από μηδενική βάση από όσες και όσους θα συμμετέχουν στη συνέλευση αδιαμεσολάβητου αγώνα.

.

Συνέλευση Αδιαμεσολάβητου Αγώνα

23.10.2012