Δε χρειαζόμαστε ούτε τα συμβούλια διοίκησης, ούτε το νέο νόμο-πλαίσιο, ούτε τη σύγκλητο…Να τελειώνουμε με τους παλιούς και τους νέους νταβατζήδες της ζωής μας.
Χρειαζόμαστε επιτέλους λίγο αέρα!
Είναι καιρός η παγωμάρα που επικρατεί τελευταία να αρχίσει να σπάει. Όσο καθόμαστε ο καθένας στο καβούκι του παρακολουθώντας τις ζωές μας να καταστρέφονται οι μικροί και μεγάλοι εξουσιαστές των ζωών μας θα προχωρούν. Και ποιος πιστεύει ακόμη πώς θα τη γλιτώσει «κοιτώντας τη δουλειά του»; Μόνο εμείς οι ίδιοι θα μπορέσουμε να τους εμποδίσουμε. Στην έρημο του πραγματικού δεν υπάρχουν σούπερ-ήρωες. Και μόνο αν οργανωθούμε και αρχίσουμε να αγωνιζόμαστε εμείς για εμάς. Χωρίς κανέναν ειδικό, κανέναν αντιπρόσωπο, κανέναν σωτήρα-ψηφοθήρα με τις έτοιμες-προκάτ λύσεις του. Όλοι και όλες εμείς που δεν είχαμε θεσούλες και «άκρες» στη χθεσινή σαπίλα και δεν προσδοκούμε τέτοιες στην αυριανή που χτίζουν στις πλάτες μας. Εμείς που μας κλέβουν το μέλλον. Που θέλουμε να ζήσουμε και όχι απλώς να επιβιώσουμε σε μια καθημερινότητα που μας φθείρει διαρκώς. Επιτέλους να βρεθούμε, να επικοινωνήσουμε, να αρχίσουμε να δρούμε και να βαδίζουμε. Θα δούμε τότε ότι δεν είναι παντοδύναμοι. Γιατί πατάνε στα κεφάλια μας επειδή εμείς τα σκύβουμε, επειδή είμαστε μόνοι και φοβισμένοι. Να μπλοκάρουμε τους σχεδιασμούς τους. Να αρχίσουμε βήμα βήμα να απελευθερώνουμε εδάφη. Επιτέλους, χρειαζόμαστε αέρα!!!
Με αυτά στο μυαλό λοιπόν, καλούμε κάθε συμφοιτητή και συμφοιτήτρια, κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη να μπλοκάρουμε μαζικά τις εκλογές μέσα από τις οποίες θα γίνει στο ΑΠΘ απόπειρα να συγκροτηθεί το νέο Συμβούλιο Διοίκησης (ΣΔ). Τα ΣΔ εισάγονται από το νέο νόμο πλαίσιο για τα πανεπιστήμια και θα αποτελούνται από 8 καθηγητές, 1 φοιτητή και 6 εξωπανεπιστημιακούς που «έχουν διακριθεί στην κοινωνική, οικονομική, πολιτική ή πολιτιστική ζωή», όπως γράφει ο νέος νόμος. Για την ιστορία, οι οχτώ καθηγητές θα εκλέγονται μόνο από τους καθηγητές, ο φοιτητής από τους φοιτητές και οι 6 εξωπανεπιστημιακοί θα εκλέγονται από τους 8+1 έσωπανεπιστημιακούς. Τι θα συμβεί όμως πρακτικά, αν προσπεράσουμε τις φανφάρες όσων υπερασπίζονται το νέο νόμο: Οι 8 καθηγητές δε θα είναι τίποτε περισσότερο από 8 εκπρόσωποι των κυκλωμάτων του πανεπιστημίου και αστέρες της μεγάλης μπίζνας με το ωραίο όνομα: «ερευνητικές δραστηριότητες». Μια ματιά στον κατάλογο των υποψηφίων αρκεί αν κανείς ξέρει την ιστορία του πανεπιστημίου των τελευταίων 3-4 χρόνων: άνθρωποι από χρόνια υποστηρικτές κάθε αντιδραστικού μέτρου – σαδιστές απέναντι στους φοιτητές, άνθρωποι μπλεγμένοι σε σκάνδαλα λαθρεμπορίας πετρελαίου του πανεπιστημίου, διαπλεκόμενοι με εργολαβικές εταιρίες και κυλικεία, χωμένοι σε στρατιωτικά και εταιρικά ερευνητικά προγράμματα κλπ… Συνεχίζοντας, ο 1 φοιτητής αν δεν είναι ήδη μπλεγμένος στα κυκλώματα των παρατάξεων και των καθηγητών (μέσα από πελατειακές σχέσεις, εξαρτήσεις για μεταπτυχιακά, διδακτορικά κλπ), θα μπει αργά ή γρήγορα σ’ αυτά. Αν δεν μπει θα εξαναγκαστεί σε σιωπή για να «μην του συμβεί κανένα ατύχημα»… Τέλος οι 6 εξωπανεπιστημιακοί θα είναι άνθρωποι της μέρας ή της νύχτας που θα ρίχνουν φράγκα στο πανεπιστήμιο: επιχειρηματίες της μέρας – εκπρόσωποι εταιριών, επιχειρηματίες της νύχτας-εκπρόσωποι κυκλωμάτων του οργανωμένου εγκλήματος, παπάδες, εκπρόσωποι στρατοαστυνομικών οργανισμών και λοιποί φίλοι της γνώσης…
Στο νέο αυτό όργανο θα ανατεθούν όλες οι βασικές λειτουργίες του πανεπιστημίου και θα αποτελέσει το όχημα για την υλοποίηση της αναδιάρθρωσης, δηλαδή όλων των μέτρων που μεθοδεύονται ενάντια στους φοιτητές και τους εργαζόμενους του πανεπιστημίου: κατάργηση δωρεάν παροχών (βιβλία, λέσχη, εστίες για αρχή, δίδακτρα στη συνέχεια), εμπορευματοποίηση κάθε λειτουργίας του πανεπιστημίου, προγράμματα σπουδών καθορισμένα από εταιρίες, το στρατό ή άλλους μεγα-χρηματοδότες, έρευνα που περιφράσσεται με πατέντες αποκλείοντας της χρήση της για όφελος όλων, εντατικοποίηση με ασφυκτικούς ρυθμούς φοίτησης, έλεγχος και καταστολή με πειθαρχικά συμβούλια, σεκιουριτάδες και όποτε αυτοί δεν αρκούν και μπάτσους, απλήρωτη ερευνητική εργασία, φθηνή φοιτητική εργασία, περικοπές μισθών και εντατικοποίηση των εργαζομένων του πανεπιστημίου, εργοδοτική τρομοκρατία στις εργολαβίες, εφεδρεία και απολύσεις.
Βέβαια μιλώντας για το συμβούλιο διοίκησης και το τι θα εξυπηρετήσει, σε καμία περίπτωση δεν έχουμε αυταπάτες για το σημερινό μοντέλο διοίκησης και λειτουργίας του πανεπιστημίου. Οι επιχειρήσεις για παράδειγμα δε θα μπουν τώρα στο πανεπιστήμιο. Οι επιχειρήσεις είναι ήδη εδώ: στα ερευνητικά προγράμματα και τους καθηγητές-επιχειρηματίες, στα βιβλία, στις εργολαβίες, στις ιδιωτικές λέσχες που υπάρχουν σε αρκετά πανεπιστήμια, στους σεκιουριτάδες κλπ. Ωστόσο μέχρι σήμερα έχουν αναγκαστεί ως ένα βαθμό να κινηθούν υπόγεια και να βρίσκονται σε θέση άμυνας και απολογίας όποτε το κίνημα στρέφει τα βέλη του προς αυτές. Η θεσμοποίηση τους συνιστά σαφώς ένα προχώρημα που πρέπει να αποτραπεί. Όχι τόσο γιατί κάτι τέτοιο έχει αξία από μόνο του, όσο γιατί κάθε πισωπάτημα μας σήμερα σημαίνει ότι θα έχουμε περισσότερο δρόμο να διανύσουμε αύριο αγωνιζόμενοι για την απελευθέρωση των ζωών μας.
Επίσης δεν έχουμε καμιά αυταπάτη περί διαφθοράς: όσα κυκλώματα θα δρουν στο παρασκήνιο με τα ΣΔ, άλλα τόσα υπάρχουν και σήμερα. Μάλιστα αυτό πιστεύουμε ήταν που παίχτηκε μεταξύ καθηγητών-υπουργείου μέσα στο καλοκαίρι. Η αρχική πρόταση του υπουργείου για τη σύνθεση του ΣΔ ήταν 7καθηγητές-7εξωπανεπιστημιακοί-1φοιτητής. Η τελική σύνθεση (8καθηγητές-6εξωπανεπιστημιακοί-1φοιτητής) καταλήχθηκε έπειτα από δίμηνη αντιπαράθεση καθηγητών-υπουργείου. Εκτιμούμε ότι σε αυτή τη διαπραγμάτευση τα κυκλώματα των καθηγητών απαίτησαν και εξασφάλισαν ακριβώς το να διατηρήσουν την κυριαρχία τους πάνω στις ροές χρημάτων-εξουσίας-προνομίων.
Ούτε έχουμε αυταπάτες πώς τα σημερινά όργανα διοίκησης (σύγκλητος-πρυτανικό συμβούλιο) έχουν λιγότερες διαθέσεις από ένα μελλοντικό ΣΔ να μας υποτιμήσουν-εντατικοποιήσουν-ελέγξουν/πειθαρχήσουν ως φοιτητές ή εργαζόμενους του πανεπιστημίου. Το είδαμε με την εκδικητική στάση των καθηγητών μετά τις καταλήψεις του Σεπτέμβρη, με τη μεγάλη προθυμία με την οποία εγκρίνουν μέτρα εναντίον των φοιτητών, το βλέπουμε και με την επίθεση σε διάφορες ομάδες εργαζομένων. Όσο για τους αντιπροσώπους των φοιτητών στη σύγκλητο, τους έχουμε δει ξανά και ξανά είτε να είναι μπλεγμένοι σε κυκλώματα, είτε να ξεπουλούν τους αγώνες μας.
Όπως γίνεται εμφανές δε θα μπούμε στο δίλημμα του ποια είναι η καλύτερη μορφή διοίκησης. Ήμασταν και παραμένουμε ενάντια και στο υπάρχον και σε αυτό που μεθοδεύουν. Πιστεύουμε μόνο στη συλλογική και αδιαμεσολάβητη δράση. Στη λήψη των αποφάσεων πρόσωπο με πρόσωπο και με ισοτιμία. Στα κινήματα και τους αγώνες. Εδώ όμως ακριβώς βρίσκεται αυτό που θεωρούμε το βασικό διακύβευμα με τα ΣΔ: μέχρι σήμερα το φοιτητικό κίνημα έχει εγκαθιδρύσει ένα συσχετισμό δυνάμεων στη σχέση του με τα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου, ο οποίος του επιτρέπει να ελέγχει σε μεγάλο βαθμό το τι γίνεται μέσα στο πανεπιστήμιο. Ένα συσχετισμό που δεν έχει να κάνει καθόλου με εκλογικούς συσχετισμούς και αντιπροσώπους, αλλά με καθαρά εξωθεσμικούς-κινηματικούς όρους. Αυτό εκφράζεται με πολλούς τρόπους. Π.χ. το να είναι ανοιχτές οι συνεδριάσεις των οργάνων διοίκησης σε όλους τους φοιτητές, το να μπορείς να παρεμβαίνεις μαζικά και να τα πιέζεις να λάβουν αποφάσεις, το να μπορείς να μιλάς εκεί μέσα ανώνυμα, το να υπάρχει ο χώρος (το πολιτικό περιθώριο-πολιτικό κόστος για τους από πάνω) να ασκηθεί αυτή η πίεση, το να διαλύεις συνεδριάσεις που πάνε να πάρουν αποφάσεις εναντίον των φοιτητών ή των εργαζομένων, το να δρας ριζοσπαστικά (π.χ. με καταλήψεις, άμεσες δράσεις) και να μην διώκεσαι ποινικά ή πειθαρχικά κλπ. Αυτό εκτιμούμε ότι είναι που θα επιδιώξουν να αναιρέσουν πριν από όλα με την εισαγωγή του ΣΔ. Η εγκαθίδρυση των ΣΔ θα συνοδευτεί από μια προσπάθεια αλλαγής των πραγματικών συσχετισμών δύναμης κινήματος-διοίκησης. Μια προσπάθεια να στερηθεί από τους αγωνιζόμενους φοιτητές το έδαφος του εξωθεσμικού κινηματικού ελέγχου της πανεπιστημιακής ζωής. Το να γίνονται οι συνεδριάσεις κεκλεισμένων των θυρών ή με παρουσία λίγων εκπροσώπων που θα μπορούν να ελεγχθούν, το να πρέπει να δώσεις ονοματεπώνυμο για να πάρεις το λόγο, το να απειλείσαι με πειθαρχικές ποινές αν δράσεις ή μιλήσεις ριζοσπαστικά, το να μην έχουν πολιτικό κόστος για κάποιες επιλογές κλπ.
Εάν δεν τους αποτρέψουμε να επιβάλλουν αυτούς τους εις βάρος μας συσχετισμούς, τότε θα υπονομευτεί η δυνατότητα μας να τους εμποδίσουμε να περάσουν όλα τα υπόλοιπα. Και αυτό λέμε ότι μας αφορά όλους. Αφορά όλους εκείνους και εκείνες που βιώνουν τη λεηλασία των ζωών τους, που δεν έχουν νταραβέρια με τα κυκλώματα, που δεν κλείνουν το μάτι σε θέσεις, προνόμια και εκλογικά πανηγύρια. Αφορά εκείνους και εκείνες που έχουν σιχαθεί τους κάθε λογής νταβατζήδες της ζωής μας. Όσους και όσες δε θέλουν να δουν άλλους αγώνες να καπελώνονται και να χειραγωγούνται. Όλους και όλες που θέλουν να αγωνιστούν για το μέλλον τους αδιαμεσολάβητα και ισότιμα. Όλους και όλες εκείνους/εκείνες που θα θελήσουν να χρησιμοποιήσουν τώρα ή στο μέλλον όλες τις παραπάνω μορφές δράσης για να κερδίσουν έναν αγώνα στους δρόμους και όχι να τον ξεπουλήσουν στους διαδρόμους.
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού (Persona non Grata)