Η εκλογική διαδικασία θεωρείται η κορωνίδα της δημοκρατίας και η απόλυτη έκφραση της πολιτικής ισότητας. Ας κάνουμε όμως μια μικρή ανάλυση.
Στην ουσία γνωρίζουμε ότι η πολιτική ισότητα, στην υπάρχουσα κατάσταση, είναι λόγια του αέρα. Η “αντιπροσωπευτική δημοκρατία” ιστορικά πάντα καταλήγει σε επίφαση δημοκρατίας. Κάποιοι αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς. Είναι πλέον αυτονόητο ότι ο εκλεγμένος αντιπρόσωπος ακολουθεί τη γραμμή του πολιτικού του χώρου και τις συγκυριακές επικοινωνιακές επιταγές, παρά εκπροσωπεί το εκλογικό του σώμα. Στην τελική, η διαδικασία εκφυλίζεται σε μια επιφανειακή ψηφοφορία όπου η κάθε πολιτική δύναμη μετράει τα κουκιά της (ιδιαίτερα τα νεοεισαχθέντα), αφήνοντας μάλιστα την ψευδαίσθηση στους ψηφίσαντες ότι συμμετείχαν ενεργά στη λήψη αποφάσεων. Κάτι τέτοιο είναι βέβαια αναμενόμενο αφού αυτού του τύπου οι εκλογές ουδέποτε θέτουν πολιτικό ζήτημα αλλά αφορούν το πλαστό ζήτημα του ποιος θα διαχειριστεί την εξουσία.
Μια πρώτη αντίρρηση στα λεγόμενα μας θα ήταν ότι «Δε γίνεται όλοι να αποφασίζουμε. Γι’ αυτό πρέπει να διαλέγουμε τους αντιπροσώπους μας». Πρώτα απ’ όλα κανείς δεν μπορεί να προεξοφλεί ότι δε γίνεται. Το θέμα είναι αν θέλουμε να πειραματιστούμε. Επίσης, η φράση αυτή είναι επικίνδυνη γιατί επιτρέπει σε μια μειοψηφία να αποφασίζει στο όνομα του συλλόγου.
Εκτός αυτού, έννοιες όπως η δημιουργία συλλογικών σχέσεων και η πολιτική ζύμωση που επέρχονται με την ισότιμη συμμετοχή σε ζωντανές, ανοιχτές διαδικασίες έχουν ξεχαστεί. Κι όμως, αυτές οι αξίες αποτελούν προϋπόθεση μιας ουσιαστικής δημοκρατίας.
Ολοφάνερη έκφανση αυτής της αντίφασης υπάρχει και στη σχολή μας: Σε μια περίοδο, που έχει πάνω από τρεις μήνες να γίνει γενική συνέλευση συλλόγου και που δεν έχει γίνει μια σοβαρή και ουσιαστική συζήτηση για σημαντικά θέματα όπως η αλλαγή του προγράμματος σπουδών ή η οικονομική κρίση, οι εκλογές μόνο να αποπροσανατολίσουν πετυχαίνουν…
Μια άλλη άποψη είναι ότι σε επίπεδο σχολής, για πρακτικούς και μόνο λόγους, πρέπει να υπάρχει κάποιο όργανο εκτός της συνέλευσης που θα αποφασίζει για διαχειριστικά ζητήματα.
Δεν είμαστε ενάντια σε ένα αμιγώς διαχειριστικό όργανο, αρκεί αυτό να λειτουργεί με τρόπο που να εξασφαλίζει ότι δε θα γίνει εξουσία. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει αν τα μέλη του οργάνου είναι υπόλογα στη συνέλευση, άμεσα ανακλητά, έχουν θητεία μικρού χρόνου και δεν έχουν δικαίωμα επανεκλογής. Ωστόσο θεωρούμε ότι το μέγεθος του συλλόγου είναι μικρό και δεν απαιτεί κάτι τέτοιο.
Πάντως το Δ.Σ. στη σημερινή του μορφή δεν είναι αποκλειστικά διαχειριστικό. Είναι ένας θεσμός που, βάσει καταστατικού, έχει δικαίωμα να λαμβάνει αποφάσεις ερήμην του συλλόγου (βλ. άρθρο 14). Αποφάσεις, όμως, στο όνομα του συλλόγου μπορεί να παίρνει μόνο ο ίδιος ο σύλλογος μέσα από τις γενικές του συνελεύσεις.
Πρέπει να τονίσουμε ότι δεν υποστηρίζουμε άκριτα τις γενικές συνελεύσεις. Αντιλαμβανόμαστε πλήρως τις προβληματικές τους και μάλιστα καλούμε όλους σε μια προσπάθεια να τις λύσουμε μέσω της «πρωτοβουλίας για τη βελτίωση της γενικής συνέλευσης». Γνωρίζουμε, όμως, επίσης ότι μόνο μέσα από αυτές ο σύλλογος μπορεί να αποφασίζει και να δρα ελεύθερα και ακηδεμόνευτα.
Το κείμενο αυτό δεν γράφτηκε για να υποδείξει τι να κάνουμε στις εκλογές. Απλώς, προβάλλει την άποψη πως για να εκφράσουμε τις ιδέες μας και να υλοποιήσουμε τα οράματά μας δεν πρέπει να στηριζόμαστε στην ψήφο μας, αλλά στην καθημερινή πολιτική δράση. Άλλωστε έχει ειπωθεί πως «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν κάτι, θα ήταν παράνομες».
Ούτε Δ.Σ., ούτε εκλογές.
Αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις
Ούτε καθοδήγηση, ούτε αντιπροσώπευση.
Αυτοοργάνωση χωρίς ιεραρχίες
13/5/2009
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού (Persona non Grata)