Αλληλεγγύη στους απεργούς εργολαβικούς εργαζόμενους του ΑΠΘ

(Τα κείμενα της συνέλευσης αδιαμεσολάβητου αγώνα μπορείτε να τα βρείτε και σε αυτό το blog γιατί κόσμος του αυτόνομου σχήματος συμμετέχει ως άτομα και στη συνέλευση αδιαμεσολάβητου αγώνα. Ξεκαθαρίζουμε πάντως ότι η συμμετοχή μας στη συνέλευση αδιαμεσολάβητου αγώνα δε σημαίνει επουδενί πως οι υπόλοιποι συμμετέχοντες ταυτίζονται με τις απόψεις του αυτόνομου σχήματος ούτε πως ο σκοπός της συμμετοχής μας είναι αυτός. Στόχος της ΣΑΑ είναι ο πλουραλισμός και η σύνθεση των διαφορετικών προσεγγίσεων των ανθρώπων που συμμετέχουν.)

Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού (Persona non Grata)

Η απεργοσπασία δε θα περάσει!

Οι εργολαβικοί εργαζόμενοι (καθαριστές/ καθαρίστριες, συντηρητές) του ΑΠΘ βρίσκονται εδώ και τρεις εβδομάδες σε απεργία γιατί έχουν μείνει απλήρωτοι για δύο μήνες. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε ένα ποτήρι που είχε ήδη γεμίσει με όλα τα καλά και συμφέροντα (για τα αφεντικά): ελαστικά ωράρια, λευκές συμβάσεις, εντατικοποίηση, κόλλημα μισών ενσήμων, διαφορά των επίσημων αμοιβών από τις πραγματικές, τρομοκρατία, απολύσεις και δυσμενείς μεταθέσεις για όποιον σηκώνει κεφάλι και λοιπές ομορφιές.

Μέσα στον αγώνα που δίνουν οι άνθρωποι αυτοί έχουν να αντιμετωπίσουν χίλια δυο εμπόδια: τη σύγκλητο, το υπουργείο και τους εργολάβους που ο ένας πετάει το μπαλάκι στον άλλο λέγοντας ότι δεν ευθύνεται, τα λαμόγια συνδικαλιστές που προσπαθούν να χειραγωγήσουν και να ξεπουλήσουν τον αγώνα τους, τη σιωπή των ΜΜΕ, την αδιαφορία του μεγαλύτερου μέρους των φοιτητών και διάφορα άλλα. Όμως σαν να μην έφταναν αυτά, έχουν να αντιμετωπίσουν και τους απεργοσπάστες καθηγητές, φοιτητές και λοιπούς ενδιαφερόμενους οι οποίοι επιλέγουν συνειδητά να μαζεύουν τα σκουπίδια από τους κάδους, να σκουπίζουν και να σφουγγαρίζουν τις σχολές.

Εμείς που μοιράζουμε αυτό το κείμενο εδώ και αρκετά χρόνια είμαστε από εκείνους που με λόγο και έργο προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε την κουλτούρα της υπευθυνότητας μέσα στο χώρο της σχολής: το να σκουπίζεις και να καθαρίζεις μετά από ένα πάρτι ή κατά τη διάρκεια μιας κατάληψης και να μην τα αφήνεις όπως να ‘ναι, το να μαζεύουμε χαρτιά και σκουπίδια στο τέλος κάθε γενικής συνέλευσης του συλλόγου, το να μη γεμίζουμε με σκουπίδια τα τραπεζάκια στο φουαγιέ. Επιπλέον έχουμε περάσει κάμποσες νύχτες περιφρουρώντας το κτήριο από βανδαλισμούς ή μαζεύοντας νερά από βλάβες. Ας μη μας προσάψει λοιπόν κανείς ότι δε νοιαζόμαστε.

Από αυτή τη θέση λοιπόν λέμε ότι το μάζεμα των σκουπιδιών και το καθάρισμα των σχολών σε αυτή τη συγκυρία είναι απαράδεκτο. Οι εργολαβικοί εργαζόμενοι βιώνουν συνθήκες ίδιες με αυτές που βιώνουν όσοι από εμάς εργάζονται ή θα εργαστούν στο μέλλον. Ο αγώνας μας λοιπόν είναι κοινός. Ο τρόπος που έχουν να πιέσουν και να ακουστεί το πρόβλημά τους είναι ακριβώς αυτά τα σκουπίδια μέσα στις σχολές. Γιατί το πρόβλημά τους το είχαν και πριν αρχίσουν να δημιουργούνται στοίβες σκουπιδιών αλλά κανείς δεν τους έδωσε σημασία. Δε θα δεχτούμε λοιπόν κανείς να τους στερήσει το μοναδικό τους όπλο. Όποιες κι αν είναι οι προθέσεις των ανθρώπων που καθαρίζουν, αυτή τη στιγμή δρουν υπονομευτικά απέναντι στον αγώνα των εργαζομένων. Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις…

Όποιος θέλει να καθαρίσει η σχολή σύντομα, ας δείξει στους εργαζόμενους άμεσα, ενεργά και έμπρακτα την αλληλεγγύη του. Να κερδίσουν τον αγώνα τους, να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα (λέμε τώρα…). Η απεργοσπασία δεν είναι επιλογή. Κι όταν με το καλό οι άνθρωποι κερδίσουν τον αγώνα τους θα είμαστε κι εμείς μεταξύ εκείνων που θα βάλουν ένα χεράκι και για να καθαρίσει η σχολή σύντομα και για να βοηθήσουμε τους εργαζόμενους να τα φέρουν βόλτα.