Ως ένα ακόμη επεισόδιο, στο θέατρο του παραλόγου που ζούμε, το κράτος και τα αφεντικά αποφάσισαν να διαλύσουν και να ξεπουλήσουν τον ΟΣΕ. Η αρχή έγινε με το σπάσιμο του ΟΣΕ σε θυγατρικές (τραινοσε, εργοσε κλπ) πριν κάποια χρόνια, την παραχώρηση κομματιών των υπηρεσιών του σε εργολάβους (καθαρισμός τραίνων, κυλικεία, συντήρηση δικτύου) και τον τριπλασιασμό των εισιτηρίων σε δύο χρόνια [χαρακτηριστικά τα εισιτήρια των απλών τρένων στο δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη κόστιζαν πριν δυο χρόνια 15€ (11,60 για φοιτητές), ανατιμήθηκαν στα 29€ (23€) για να φτάσουν σήμερα στα 40€ (32€ αν συνεχίσει να υπάρχει έκπτωση)]. Τα επόμενα βήματα είναι η μείωση αμαξοστοιχιών που κινούνται, η πλήρης κατάργηση ολόκληρων δρομολογίων (τόσο εγχώριων όσο και διεθνών), η μείωση προσωπικού και η συνακόλουθη πτώση της ποιότητας των υπηρεσιών, η πρόσληψη φτηνών εργαζομένων με επισφαλείς σχέσεις εργασίας, η περαιτέρω αύξηση των εισιτηρίων, τέλος η πλήρης ιδιωτικοποίηση. Ως πρόσχημα για όλες αυτές τις κινήσεις εμφανίζονται «τα ελλείμματα του ΟΣΕ», «η διαφθορά», «οι εργαζόμενοι που κάθονται» και άλλα συναφή ψέματα που επιστρατεύουν οι κυβερνώντες κάθε φορά που θέλουν να υποβαθμίσουν, να ξεπουλήσουν ή να μας αναγκάσουν να πληρώνουμε για κάτι που ανήκει σε όλους μας…
Ξέρουμε όμως πολλά για τον ΟΣΕ… Τόσα που οι επίμονες προσπάθειες αποβλάκωσης μας από τα media όχι μόνο να μην πιάνουν, αλλά να μας εξοργίζουν περισσότερο…
Ξέρουμε για παράδειγμα ότι το έλλειμμα του ΟΣΕ δεν είναι ευθύνη του ίδιου, αλλά έχει μεθοδευτεί μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές χρόνων (όπως άλλωστε και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ιδιωτικοποιήσεων). Έχει μεθοδευτεί από την επιλογή του κράτους να προωθήσει τις οδικές μεταφορές εναντίον των σιδηροδρόμων στο όνομα συμφερόντων συγκεκριμένων αφεντικών των ΚΤΕΛ, των οδικών μεταφορών, των κατασκευαστικών εταιριών οδοποιίας και της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Ξέρουμε ότι για πάρα πολλά χρόνια οι κρατικές επενδύσεις στον ΟΣΕ ήταν και είναι ελάχιστες. Ο ΟΣΕ αναγκάζεται να δανείζεται για να βελτιώνει τις υποδομές του και αυτό στη συνέχεια εμφανίζεται σαν χρέος και έλλειμμα. Οι επενδύσεις αυτές θα έπρεπε να χρηματοδοτούνται από το κράτος. Έτσι όπως για τα λιμάνια και τα αεροδρόμια πληρώνει το κράτος και όχι οι εφοπλιστές και οι εταιρείες αερομεταφορών, έτσι θα έπρεπε να γίνεται και για τις υποδομές του σιδηροδρόμου. Αλλά αυτό δε συμβαίνει. Παράλληλα δίνονται δισεκατομμύρια ευρώ για κατασκευή αυτοκινητοδρόμων από τα οποία το 30% αν δινόταν για το σιδηρόδρομο, όχι μόνο θα μπορούσαν να βελτιωθούν οι υπάρχουσες υποδομές αλλά και να δημιουργηθούν νέες.
Ξέρουμε ότι κατασκευές νέων γραμμών που θα μπορούσαν να εξυπηρετούν χιλιάδες ανθρώπους και να είναι κερδοφόρες με πολύ χαμηλά εισιτήρια έχουν απορριφθεί για να μη χάσει κόσμο το ΚΤΕΛ. Η γραμμή από Θεσσαλονίκη για Χαλκιδική που συζητιόταν κάποια στιγμή δε δημιουργήθηκε ποτέ καθώς το ΚΤΕΛ Χαλκιδικής είναι από τα πιο κερδοφόρα ΚΤΕΛ και προφανώς δεν το επέτρεψε. Η πρόταση κατασκευής σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκης-Κοζάνης παράλληλα με την Εγνατία οδό στο κομμάτι της Καστανιάς απορρίφθηκε. Η πρόβλεψη για υποδομή που να μπορεί να δεχτεί γραμμή στη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου απορρίφθηκε επίσης σταματώντας κάθε προοπτική δημιουργίας μιας γραμμής δυτικής Ελλάδας. Παράλληλα βέβαια η ιονία οδός (για χάρη της οποίας κάψανε τον εθνικό δρυμό της λίμνης του Καϊάφα στην Ηλεία στις πυρκαγιές του 2007) προωθείται μια χαρά.
Ξέρουμε ότι οι σιδηρόδρομοι θα μπορούσαν να διεξάγουν το 60% ή το 70% των χερσαίων μεταφορών εμπορευμάτων όπως συμβαίνει σε κάποιες χώρες της κεντρικής ευρώπης, αλλά έχει προωθηθεί με χίλιους δυο τρόπους η μεταφορά με φορτηγά: με αυξήσεις τιμολογίων ώστε τα φορτηγά να συμφέρουν περισσότερο, με κλείσιμο τμημάτων μεταφορών του ΟΣΕ ενώ ήταν κερδοφόρα (π.χ. η υπηρεσία μεταφοράς δεμάτων), με τη μη κατασκευή γραμμών κλπ
Ξέρουμε ότι οι αυξήσεις εισιτηρίων στον ΟΣΕ γίνονται όχι γιατί αυξήθηκε το μεταφορικό κόστος τόσο δραματικά αλλά προκειμένου να μειωθεί η ανταγωνιστικότητα των τρένων απέναντι στα ΚΤΕΛ. Ο κόσμος επέλεγε το τρένο γιατί ήταν (και είναι ακόμα όσον αφορά το πραγματικό κόστος) πολύ φτηνότερο. Αυτό ακριβώς θέλουν να σταματήσουν. Το λένε και μόνοι τους οι διάφοροι αρμόδιοι: «σκοπός είναι να φτάσει η τιμή του εισιτηρίου το 80% αυτής του ΚΤΕΛ». (παρένθεση: Αυτή είναι στην πραγματικότητα η ελεύθερη αγορά τους: αντί αυτός που πουλάει φτηνότερα (ο ανταγωνιστικότερος όπως αρέσκονται να λένε) να προωθείται, εξαναγκάζεται να αυξήσει τις τιμές ώστε να μην παίρνει κόσμο από αυτούς που έχουν τις διασυνδέσεις στο κράτος.)
Ξέρουμε ότι τα ΚΤΕΛ έχουν καταθέσει πρόταση αγοράς του ΟΣΕ στο διαγωνισμό για την ιδιωτικοποίησή του. Όχι για να τον βελτιώσουν προφανώς, αλλά είτε για να τον διαλύσουν τελείως και στη συνέχεια όντας μονοπώλιο να ξεφύγουν από κάθε όριο στις τιμές των εισιτηρίων.
Ξέρουμε ότι η διαφθορά είναι μια καραμέλα που τη θυμούνται οι από πάνω μόνο όταν θέλουν να ξεπουλήσουν οργανισμούς κοινής ωφέλειας. Υπάρχει και διαφθορά, είναι αλήθεια. Αλλά αποκρύπτουν ότι διαφθορά υπάρχει και στον ιδιωτικό τομέα. Διαφθορά υπάρχει παντού γιατί έτσι λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημά τους: βάζει το χρήμα πάνω από τις ανάγκες των ανθρώπων και την αξιοπρέπεια του καθενός. Δεν είναι η ιδιωτικοποίηση που θα μας γλιτώσει από τη διαφθορά. Μόνο οι δικοί μας αγώνες, οι αγώνες μας για να πάρουμε στα χέρια μας όλα αυτά που παράγουμε και μας ανήκουν και να τα διαχειριστούμε με ισότιμες και διαφανείς διαδικασίες μπορούν να μας γλιτώσουν από τη διαφθορά και γενικά τη σαπίλα αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος.
Ξέρουμε ότι όχι μόνο δεν υπάρχει πλεονάζον προσωπικό, αλλά υπάρχουν και ελλείψεις. Σε αυτές οφείλεται η υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών και όχι στο ότι «οι εργαζόμενοι στο δημόσιο κάθονται». Ναι, υπάρχουν και εργαζόμενοι που κάθονται αλλά αποτελούν μια μειοψηφία που τα ΜΜΕ εσκεμμένα υπερπροβάλουν. Και μάλιστα οι εργαζόμενοι αυτοί είναι ακριβώς εκείνοι που δε θα την πληρώσουν ποτέ γιατί είτε είναι «παιδιά» αυτών που κυβερνούν (κομματόσκυλα, επαγγελματίες συνδικαλιστές, άνθρωποι που έχουν τις πλάτες και τις διασυνδέσεις στα κυκλώματα και τα κόμματα κλπ), είτε είναι άνθρωποι που κοιτούν μόνο την πάρτη τους και είναι γλύφτες και γι΄ αυτό καθ’ όλα χρήσιμοι και αρεστοί στο σύστημα. Ξέρουμε ότι όπως πάντα, θα την πληρώσουν οι πολλοί εκείνοι που είναι αξιοπρεπείς, που δουλεύουν και έχουν διάθεση να προσφέρουν, που χωρίς κάμερες και παράτες αγωνίζονται στην πράξη καθημερινά ανιδιοτελώς ενάντια στη σαπίλα και την αδικία. Ξέρουμε επίσης πώς οι πρώτοι δημόσιοι υπάλληλοι που πληρώνονται χωρίς να παράγουν τίποτε είναι ακριβώς οι πολιτικοί και οι μπάτσοι και οι στρατιωτικοί που τους προστατεύουν και ότι από αυτούς πρέπει να αρχίσει το ξεκαθάρισμα.
Ξέρουμε πως «οι υψηλοί μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων» είναι άλλη μια καραμέλα που σκοπό έχει να βάλει τους εργάτες να μαλώνουν μεταξύ τους αντί να ενωθούν εναντίον των αφεντικών. Δεν είναι οι μισθοί των εργαζομένων στο δημόσιο υψηλοί. Οι μισθοί των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα είναι αυτοί που είναι χαμηλοί. Ο σκοπός δεν είναι να μειωθούν οι μισθοί των εργαζομένων στο δημόσιο, αλλά να αυξηθούν αυτοί στον ιδιωτικό τομέα. Και αν αυτό φαντάζει δύσκολο, είναι γιατί ακριβώς οι εργάτες τρώγονται μεταξύ τους.
Ξέρουμε ακόμη ότι η ιδιωτικοποίηση δε θα βελτιώσει καμιά παρεχόμενη υπηρεσία, καθώς τους ιδιώτες τους ενδιαφέρει το κέρδος και όχι η παροχή ποιοτικών υπηρεσιών στους ανθρώπους. Κι αν μετά από μια ιδιωτικοποίηση υπάρξει μια βελτίωση της ποιότητας αυτή θα είναι πρόσκαιρη και για επικοινωνιακούς λόγους, για να προσελκύσει κόσμο ή να στηρίξει την κυβερνητική πολτική. Αργά η γρήγορα όμως αυτή η ποιότητα είτε θα πέσει, είτε το κόστος της θα γίνει πολύ υψηλό. Και αν αυτή η ποιότητα δεν πέσει σε τομείς άμεσα ορατούς, τότε θα πέσει σε άλλους που δε φαίνονται αλλά είναι εξίσου σημαντικοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού αποτελούν οι ιδιωτικές αεροπορικές και σιδηροδρομικές εταιρείες οι οποίες για να αυξήσουν τα κέρδη τους υποβαθμίζουν τις προδιαγαφές ασφάλειας ή την ποιότητα της συντήρησης των αεροσκαφών ή του σιδηροδρομικού δικτύου και των αμαξοστοιχιών. Αποτέλεσμα, η αύξηση των ατυχημάτων με πολλά παραδείγματα τόσο στα αεροπλάνα, όσο και στα τρένα (π.χ. ατυχήματα στους σιδηροδρόμους στη μεγάλη βρετανία).
Ξέρουμε τέλος ότι το τρένο το αγαπάμε γιατί είναι ένα από τα πιο ωραία μέσα μεταφοράς. Άνετο, φτηνό, ασφαλές, οικολογικό, γρήγορο (αν είσαι από εκείνους που βιάζονται να φτάσουν), περνά από όμορφα τοπία, δε ζαλίζεσαι όπως στο αυτοκίνητο και μπορείς να διαβάζεις, μπορείς να κάνεις τη βόλτα σου για να ξεπιαστείς, μπορείς να γνωρίζεις ανθρώπους… Και όλα αυτά δε θέλουμε να τα χάσουμε επειδή κάποιοι θέλουν να βγάλουν φράγκα.
Οι μεταφορές είναι ένα κοινωνικό αγαθό όπως η παιδεία, η υγεία, το ρεύμα, το νερό. Όλα αυτά τα κοινωνικά αγαθά δεν ανήκουν ούτε στο κράτος ούτε στα αφεντικά. Ανήκουν στην κοινωνία και η χρήση τους θα έπρεπε να είναι ελεύθερη και δωρεάν. Όσο για τα χρήματα που απαιτούνται για τη λειτουργία τους θα έπρεπε η χρηματοδότησή τους με δημόσιο χρήμα να είναι δεδομένη. Δε θα διαπραγματευτούμε κανείς να μας τα στερεί ή να βγάζει κέρδος από αυτά εις βάρος μας.
Καλούμαστε δυστυχώς να επιχειρηματολογήσουμε για το αυτονόητο. Πρέπει επιτέλους αυτό το θέατρο του παραλόγου να σταματήσει. Εμείς οι από τα κάτω πρέπει να ξεκινήσουμε τη δικιά μας αντεπίθεση. Εμείς δημιουργούμε όλο τον κοινωνικό πλούτο και μας το παίρνουν μέσα από τα χέρια. Φτάνει πια. Να τα πάρουμε όλα πίσω. Το πρώτο βήμα είναι να καταλάβουμε ότι οι αγώνες μας είναι κοινοί και χρειάζεται να δείχνουμε αλληλεγγύη μεταξύ μας. Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε αποτέλεσμα.
Ο αγώνας όσων εργαζομένων αντιστέκονται στην υποτίμηση των ζωών τους είναι και δικός μας, Ο αγώνας των εργαζομένων του ΟΣΕ και των εργαζομένων στα αστικά μέσα μαζικής μεταφοράς (βλ. ΟΑΣΑ, μετρό Αθήνας κλπ), είναι και δικός μας. Είμαστε αλληλέγγυοι/ες και τους καλούμε να αγωνιστούν τόσο ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και την υποβάθμιση των εργασιακών τους σχέσεων όσο και για δωρεάν μεταφορές για όλους. Εμείς σαν φοιτητές και φοιτήτριες καλούμαστε αυτή την περίοδο να αγωνιστούμε ενάντια στη διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και στη μετατροπή μας σε μηχανές που θα μαθαίνουν άχρηστες υπερεξειδικευμένες πληροφορίες για να τις ξεζουμίζουν στη συνέχεια τα μικρά και μεγάλα αφεντικά. Ο αγώνας μας είναι και δικός σας.
Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους του ΟΣΕ και των άλλων μέσων μαζικής μεταφοράς
Ο αγώνας τους είναι και δικός μας. Ο αγώνας μας είναι και δικός τους.
Κάτω τα χέρια από τα κοινωνικά αγαθά! Η οργή μας θα σας πνίξει…
Αρνούμαστε να πληρώσουμε για τις μεταφορές, την υγεία, το ρεύμα, την παιδεία, το νερό. Η ζωή μας δεν είναι για πούλημα. Ενάντια στη διάλυση του ΟΣΕ, των μέσων μαζικής μεταφοράς, των νοσοκομείων, της παιδείας…
Όλα είναι κλεμμένα, όλα μας ανήκουν!
Με αλληλεγγύη μεταξύ μας να αντεπιτεθούμε. Να τα πάρουμε όλα στα χέρια μας: τους αγώνες μας, όσα παράγουμε, τις σχέσεις μεταξύ μας, τη ζωή μας ολόκληρη. Να αποφασίζουμε εμείς για εμάς από κοινού και ισότιμα. Όχι άλλοι επαγγελματίες συνδικαλιστές, πολιτικοί, ειδικοί. Όχι άλλη εκμετάλλευση. Ελευθερία, Αξιοπρέπεια, Αυτοπροσδιορισμός.
16/1/2011
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού (persona non grata)
2 σχόλια
Εύγε παιδιά!
Εύγε παιδιά!