Αμέσως μετά την αλλαγή της κυβερνητικής σκυτάλης από τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ, η νέα κυβέρνηση δεν έχασε καθόλου χρόνο, να συνεχίσει τις πολιτικές συνεχούς επίθεσης της κυριαρχίας, συνεχίζοντας το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων. Νέα νομοθετήματα υποτιμούν όλο και περισσότερο την “αντικειμενική αξία” της φοίτησης. Ανοίγουν το δρόμο για την διευκολύνουν περαιτέρω την εισαγωγή ιδιωτικών κεφαλαίων και την αύξησης ιδιωτικών σχολών επαγγελματικής κατάρτισης. Στο χώρο του πανεπιστημίου οι αγώνες και η παρουσία μας έχουνε καταφέρει να κερδίσουμε ανάσες ελευθερίας σε ένα περιβάλλον διαρθρωμένο για να παράγει εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό για τα αφεντικά. Η σημερινή κυβέρνηση διατείνεται σε συνέχεια της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έστρωσε το χαλί για να είναι εφικτές οι προθέσεις και αυτής της κυβέρνησης, ότι το πανεπιστήμιο θα καταστεί ένας χώρος ελκυστικός προς την εδραίωση του ιδιωτικού κεφαλαίου με τη μορφή επενδύσεων, και εργολαβιών. Προκειμένου να καταστεί η επίθεσή τους πραγματοποιήσιμη, το κράτος τα τελευταία χρόνια υιοθέτησε τακτική υποβάθμισης των πανεπιστημιακών χώρων . Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ΑΠΘ, όπου με έντεχνο τρόπο η αστυνομία ώθησε μεγάλο κομμάτι της δικίνησης ναρκωτικών του κέντρου της πόλης εντός του πανεπιστημιακού “κάμπους”. Η κίνηση αυτή είχε ως συνέπεια αφενός την κοινωνική απονοηματοδότηση του ασύλου ως πεδίο αγώνα και αφετέρου την ερημοποίηση και ως ενος σημείου απομάκρυνση του δραστήριου κόσμου από το πανεπιστήμιο. Η κατάργηση του ασύλου (που προωθήθηκε αρχικά με τον νόμο Διαμαντοπούλου και μετέπειτα με τον νόμο Γαβρόγλου – ο οποίος προσπάθησε να το ευτελήσει νομικά-), επιτρέπει την αυτεπάγγελτη παρέμβαση της αστυνομίας, σημαντική προϋπόθεση για να αναδιαρθρώνεται το πανεπιστήμιο συνεχώς σε έναν μηχανισμό όλο και λιγότερο δωρεάν όλο και περισσότερο εξυπηρετικό στους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου. Ο “ουδέτερος ακαδημαϊσμός” είναι εργαλείο περιοπής για να δουλέψει για μπίζνες και κράτος (βλ. Έρευνες για στρατό και αστυνομία).
Έχει εξαγγελθεί από την υπουργό παιδείας ότι ανάμεσα στα νομοσχέδια που θα φέρει η νέα κυβέρνηση θα υπάρχει και το περίφημο σχέδιο νόμου για την εγκαθίδρυση του ορίου φοίτησης, δηλαδή διαγραφής φοιτητών που ξεπερνούν τα ν+2 έτη. Σε αυτή την εξωφρενική καταγγελία θα μπορούσαμε να μην αντιπαρατεθούμε καν και να το αφήσουμε στην κρίση σας. Θα μπορούσαμε από την άλλη να μιλήσουμε με αριθμούς (πχ μέσο όρο αποφοίτησης στο τμήμα φυσικής) ή και να εξηγήσουμε ότι δεν σχετίζεται καθόλου σαν μέτρο με επιδίωξη βελτίωσης των ακαδημαϊκών επιδόσεων. Είναι ένα μέτρο που επιβάλλει στους φοιτητές και στις φοιτήτριες εντατικούς ρυθμούς στοχεύοντας στην ενασχόληση των δεύτερων αποκλειστικά με την περάτωση των ακαδημαϊκών υποχρεώσεών τους, την ενίσχυση της λογικής του κανιβαλιστικού ανταγωνισμού μεταξύ τους, στερώντας τους ελεύθερο χρόνο, χρόνο πιθανής βιοποριστικής εργασίας αλλά και συλλογικής κινηματικής δραστηριότητας. Τα ανύπαρκτα επιχειρήματα της απέναντι όχθης επιδεικνύουν τον κυνισμό με τον οποίο προσπαθεί συνεχώς να πιέσει βίαια προς τα κάτω τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Εισάγουν έννοιες όπως η αριστεία εμπαίζοντας με την ανάγκη για επιβίωση προωθόντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό και ας τζογάρουν οι καταπιεσμένοι για το ποιος θα έχει την εύνοια του ευνομούμενου τυπικού πολίτη έχοντας καταφέρει να απολέσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας για να έχει την δουολίτσα του. Φοιτητές οι οποίοι δεν δύνανται να ακολουθήσουν αυτού του τύπου την εντατικοποίηση θα διαγράφονται, μην αποκτώντας πτυχίο.
Η αποστείρωση του πανεπιστημίου από λειτουργίες του έξω από τον ακαδημαϊκό του χαρακτήρα, όπως πολιτιστικές , συνδικαλιστικές και πολιτικές δράσεις ,ενισχύει το παραπάνω επιχειρούμενο κλίμα του στείρου ακαδημαϊσμού. Εμείς απ’την μεριάς μας, εντός των πανεπιστημιακών χώρων βελτιώνουμε τις συνθήκες ζωής μας, αγωνιζόμαστε δίπλα στους συντρόφους μας σε νίκες και σε ήττες και βρίσκουμε ένα νόημα στην καθημερινότητά μας έξω από τα στεγανά του πανεπιστημίου με την στενή έννοια. Η υπεράσπιση των δημοσίων χώρων όπου δραστηριοποιούμαστε είναι κομβικής σημασίας τόσο για τον αγώνα ενάντια στην νέα αναδιάρθρωση όσο και στην ικανοποίηση των δικών μας αναγκών και επιθυμιών με όρους αδιαμεσολάβητους και αυτοοργανωμένα. Οι εκάστοτε διοικήσεις των πανεπιστημίων ( πρυτάνεις, κοσμήτορες κ.ά.), συνεισφέρουν τα μέγιστα στην γενικότερη κρατική μεθόδευση προσπαθώντας συνεχώς να εφαρμόσουν την κρατική πολιτική όπως επιτάσσει και η θέση τους. Οι τοπικές πανεπιστημιακές αρχές έχουνε πρωτοστατήσει πολλάκις στην προσπάθεια αποκλεισμού δραστηριοτήτων, σε εφαρμογή κλειδωμάτων και λοκ-άουτ και στη συνεχή προσπάθεια έντασης τους ελέγχου στην λέσχη.
Οι βλέψεις, παράλληλα, της νέας κυβέρνησης, και για τα μεταπτυχιακά, σε συνδυασμό με το προσοντολόγιο (ν. 4589/2019), που εγκαθίδρυσε ως τρόπο διορισμού εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης η προηγούμενη κυβέρνηση, συντείνουν στην επίθεση στα εργασιακά κεκτημένα των εκπαιδευτικών. Αφενός μεν, ο νόμος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ υποβάθμισε το πτυχίο και την προϋπηρεσία ως μέσο μόνιμου διορισμού αφετέρου δε, η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ με την εξαγγελία της για την απελευθέρωση των μεταπτυχιακών και την παροχή συγκεκριμένων υποτροφιών έρχεται σταδιακά να επιβάλλει μια “κανονικότητα” διδάκτρων στα μεταπτυχιακά. Επομένως, το αέναο κυνήγι προσόντων και τον ούτως ή άλλως σχεδόν ακατόρθωτο διορισμό, η σημερινή κυβέρνηση προσβλέπει να τον καταστήσει και δαπανηρό για τους πτυχιούχους των καθηγητικών σχολών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στο Φυσικό ΑΠΘ στάθηκε η περσινή προσπάθεια επιβολής διδάκτρων στο μεταπτυχιακό Νανοτεχνολογίας, η οποία αποτράπηκε από φοιτητικές κινητοποιήσεις. Οι κυβερνήσεις, ακόμη, υπεραμύνονται της επιβολής διδάκτρων στις σπουδές με πρόσχημα την “αναβάθμιση” της παιδείας, αλλά “ξεχνούν” ότι η πίτα των δαπανών μοιράζεται πάντα εις βάρος των κατώτερων στρωμάτων. Η εκπαίδευση εν ολίγοις, δομείται έτσι ώστε μελλοντικά να προορίζεται ακόμα περισσότερο για τους λίγους και όχι για όλους. με ταξικούς φραγμούς.
Στο συνολικότερο βάρος έρχεται να προστεθεί και η αύξηση των ενοικίων σε δυσανάλογα μεγάλα ποσά σε σχέση με τα εισοδήματα (λόγω τουριστικοποίησης μέσω AirBnb), ενώ κλείνουν πτέρυγες των εστιών και ολοένα και περισσότεροι δεν πληρούν τα κριτήρια για τη στέγαση στις εστίες. Συστηματική εδώ και χρόνια, συν τοις άλλοις, είναι η προσπάθεια των πρυτανικών αρχών για την επιβολή αντιτίμου για σίτιση στην πανεπιστημιακή λέσχη του ΑΠΘ η οποία αποτρέπεται εδώ και χρόνια με την έμπρακτη αμφισβήτηση του ελέγχου. Η επέλαση, ωστόσο, των από τα πάνω, εξελίσσεται με αμείωτη ένταση απέναντι στον κόσμο της εργασίας εξίσου, με την ψήφιση αντεργατικών νόμων που έρχονται να προστεθούν στις ήδη υπάρχουσες ελαστικές σχέσεις εργασίας, με τελευταία κίνηση εκ μέρους τους την τριπλή τροπολογία Βρούτση. Τα παραπάνω έρχονται να κουμπώσουν στον ήδη υπάρχον αντιαπεργιακό νόμο που θέσπισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το κράτος στην προσπάθειά του να εφαρμόσει το δόγμα “νόμος και τάξη”, κλιμακώνει τον πόλεμο καταστολής εναντίον των χώρων και του κόσμου του αγώνα και τη αντιμεταναστευτική πολιτική της απέναντι σε μετανάστ(ρι)ες. Ήδη τα πρώτα δείγματα ήταν κατατοπιστικά, με εκκένωση πολλών καταλήψεων στην Αθήνα και στα Γιάννενα, εκ των οποίων οι 6 στην Αθήνα στέγαζαν μεταναστ(ρι)ες. Οι επιχειρήσεις αυτές δεν αποτελούν παρά την κορυφή του παγόβουνου της αντιμεταναστευτικής πολιτικής που ακολουθεί εδώ και δεκαετίες το ελληνικό κράτος, καθώς αυτή την επισφραγίζει το κράτος με τις αποφάσεις του ΚΥΣΕΑ για αύξηση των ελέγχων στα σύνορα και στα ενδότερα της χώρας, για την απέλαση προσφύγων που απορρίφθηκε η αίτησή τους για άσυλο και την νέα εγκύκλιο Βρούτση για μη χορήγηση ΑΜΚΑ σε μη Ευρωπαίους υπηκόους. Δεν ξεχνούμε φυσικά τους χιλιάδες νεκρούς της τάξης μας στην Μεσογείο είτε στην θάλασσα, είτε στα σύνορα της ανατολής, είτε στα κολαστήρια των δυτικών κρατών.
Εμείς ως φοιτητές και φοιτήτριες φυσικού, που δραστηριοποιούμαστε στους χώρους του πανεπιστημίου, θεωρούμε σημαντικό προκειμένου να ανασχεθεί η συνολική επίθεση που δεχόμαστε να συμμετέχουμε στις συλλογικές διαδικασίες. Συμμετέχουμε στην γενική συνέλευση του συλλόγου παρά τις προβληματικές οι οποίες χαρακτηρίζουν την διαδικασία. Για μας οι γενικές συνελεύσεις θα έπρεπε να αποτελούν έναν τόπο στον οποίο όλοι οι φοιτητές θα έχουν το χώρο να συζητήσουν και να θέσουν τις ανάγκες και τα προβλήματα που τους προκύπτουν. Όπου θα συμμετέχουν ενεργά όλες και όχι μόνο ένα μέρος των ήδη οργανωμένων φοιτητών. Όπου ο κόσμος δε θα φοβάται να μιλήσει ακόμα κι αν προκύπτουν διαφωνίες, θα ανταλλάσσει σκεπτικά και απόψεις, θα επιδιώκει τη ζύμωση και θα είναι σε θέση να πάρει και να υλοποιήσει αποφάσεις που τον εκφράζουν. Ο μόνος τρόπος για να το επιτύχουμε αυτό , παρά τις αντίξοες συνθήκες που συναντάμε, δεν είναι η απογοήτευση και η απομάκρυνση από τις γενικές συνελεύσεις αλλά η ολοένα και πιο ενεργή συμμετοχή , καθώς και η διαρκής προσπάθεια να απεγκλωβιστούμε από την κυριαρχία των παρατάξεων εντός τους.
ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΑ
με όπλο μας την
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
ενάντια στη λογική του ατομικισμού
να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας…
autonomofysiko@riseup.net