Την Δευτέρα 13/3, εκκενώθηκαν από το κράτος και τις αρχές δυο καταλήψεις στην Αθήνα. Αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στην κατάληψη της Βίλας Ζωγράφου, συλλαμβάνοντας 7 άτομα, κατόπιν μήνυσης του (ελεγχόμενου από το ΣΥΡΙΖΑ) Δήμου Ζωγράφου. Το ίδιο έγινε και στο κατειλημμένο κτίριο στην Αλκιβιάδου 9 στα Εξάρχεια που στέγαζε 127 μετανάστες, οι οποίοι συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στη διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής και στη συνέχεια κάποιοι από αυτούς μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι άλλοι αφέθηκαν στο δρόμο.
Την ίδια μέρα μπάτσοι με δικαστικούς παραβίασαν το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου σπάζοντας τα λουκέτα της εξωτερικής και της εσωτερικής πόρτας. Σπάστηκαν οι πόρτες του στούντιο και της αποθήκης και έγινε απόπειρα πρόκλησης βραχυκυκλώματος στις ηλεκτρικές εγκαταστάσεις. Στο στέκι υπήρχαν 645 ευρώ που προορίζονταν για δικαστικά έξοδα αγωνιστών και για την αγορά προσθετικού μέλους συντρόφου στο Αγρίνιο. Από αυτά βρέθηκαν μόνο τα 45 ευρώ που βρίσκονταν σε άλλο σημείο από τα 600 που κλάπηκαν. Επίσης έγιναν ζημιές σε μηχανήματα ήχου και εικόνας.
Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν στις εκκενώσεις στη Θεσσαλονίκη της κατάληψης στέγης μεταναστών «Ορφανοτροφείο» και της κατάληψης στέγης στη λεωφόρο Νίκης το περασμένο καλοκαίρι.
Βλέπουμε ότι τον τελευταίο καιρό που τα κινήματα βρίσκονται σε ύφεση, το κράτος προσπαθεί να εξαλείψει κάθε εστία αντίστασης ενάντια στο κεφάλαιο και παράλληλα να μην αφήσει να δημιουργηθούν σχέσεις αλληλεγγύης με τους μετανάστες που θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν την αντεπίθεση στην ακραία εκμετάλλευσή τους αλλά και στη δικιά μας μέσω της σύνδεσης όλων των εκμεταλλευόμενων και των συλλογικών αγώνων (φοιτητών, εργατριών, ανέργων, ντόπιων, μεταναστών). Έτσι θέλουν να μονοπωλούν έναν κάλπικο «ανθρωπισμό» μέσω των ΜΚΟ που αποκομίζουν τεράστια κέρδη, και ταυτόχρονα να προσφέρουν άφθονες υπηρεσίες σκλαβιάς και εξαθλίωσης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Επειδή όπως έχουμε δει και στο παρελθόν, οι μετανάστριες εξεγείρονται κατά καιρούς (στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για τη διεκδίκηση χαρτιών, ενάντια σε βίαιες απελάσεις), η σύνδεσή τους με αγωνιζόμενα κομμάτια είναι ανεπιθύμητη από το κράτος, ενώ ο ρατσισμός και η απομόνωσή τους είναι αυτό που επιδιώκεται.
Από την άλλη, η κατάληψη της Βίλας Ζωγράφου ήταν ένας αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος που λειτουργούσε από το 2011, όπου στήριξε αγώνες της γειτονιάς, απεργίες και ήταν ελεύθερος και ανοιχτός προς τους κατοίκους τις περιοχής χωρίς να αναπαράγει εμπορευματικές σχέσεις. Στην κατάληψη στεγάζονταν μουσικό στούντιο, συλλογικές κουζίνες, μαθήματα γλωσσών, χορού, γίνονταν εκδηλώσεις, συζητήσεις, θεατρικές παραστάσεις, προβολές ταινιών κ.α. πάντοτε χωρίς αντίτιμο. Ό,τι χρήματα συγκεντρώνονταν από ελεύθερη συνεισφορά παρέχονταν για τη συντήρηση της κατάληψης και για την κάλυψη δικαστικών εξόδων συντρόφων/ισσών.
Περί καταλήψεων…
Οι καταλήψεις ενοχλούν το κράτος γιατί είναι χώροι δημιουργίας, έκφρασης και (σπόροι αλλά και καρποί) εξέγερσης, μη χειραγωγήσιμοι από την εξουσία. Ενοχλούν γιατί αναπτύσσεται η ελευθεριακή κουλτούρα, η αδιαμεσολάβητη πολιτική δράση, δημιουργούνται συντροφικές σχέσεις διαρρηγνύοντας τις σχέσεις εξουσίας και κεφαλαίου. Στέκονται εμπόδιο στη νεοφιλελευθεροποίηση κάθε πτυχής της ζωής μας. Αντί της πειθαρχίας, της αποξένωσης και του ατομικισμού, νοηματοδοτούνται και γίνονται πράξη η αλληλεγγύη, ο συλλογικός τρόπος ζωής και η αντίσταση στη συνεχή επίθεση του καπιταλισμού.
Οι καταλήψεις δεν είναι οι τοίχοι και τα ντουβάρια τους. Είναι τα σημεία που συναντιόμαστε και θα αποτιμήσουμε κάθε αγώνα, στις ήττες και στις νίκες, με το βλέμμα πάντοτε μπροστά, γιατί όσο η σαπίλα του κεφαλαίου και η αλλοτρίωση κυριαρχούν γύρω μας, δε θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε και να κάνουμε βήματα προς την επανάσταση. Όχι μοιρολογώντας και τάζοντας κάλπικες ελπίδες που δε θα έρθουν ποτέ, αλλά παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας και κάνοντας πράξη τις εξεγερσιακές επιθυμίες μας μαχόμενοι/ες για κάθε ταξική και κοινωνική διεκδίκηση ξεπερνώντας επιβαλλόμενους διαχωρισμούς με βάση το φύλο ή τη φυλή.
Είναι ανοιχτοί αυτοοργανωμένοι χώροι που είναι απαραίτητοι για να στεγαστούν εκτός των άλλων οι συνελεύσεις, η ουσία για τη δημιουργία αγώνων, αφού οι αποφάσεις λαμβάνονται ισότιμα μέσα από συλλογική ζύμωση μεταξύ των ατόμων και όχι από γραφεία κομμάτων, προέδρους και κεντρικές επιτροπές.
Τι αποτελούν για εμάς ως Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού
Ως φοιτητές/τριες (και πολλές παράλληλα εργαζόμενες) δε θεωρούμε ότι το μόνο που μας καθορίζει είναι η φοιτητική μας ιδιότητα και είμαστε αποκομμένες από την υπόλοιπη κοινωνία. Έτσι κι αλλιώς στο μέλλον θα είμαστε και εμείς εργαζόμενες ή άνεργοι. Μέσα από τις δράσεις μας διεκδικούμε την οικειοποίηση χώρων του πανεπιστημίου, δηλαδή χώρους μη περιφραγμένους και ανοιχτούς προς την κοινωνία για τη σύνδεση και οργάνωση αγώνων, εκδηλώσεων, συζητήσεων, συνελεύσεων, συναυλιών κλπ. Έτσι λοιπόν και στο πανεπιστήμιο υπάρχουν τα κατειλημμένα στέκια (το στέκι του φυσικού καταλήφθηκε την περίοδο 2006-7 με απόφαση του φοιτητικού συλλόγου), αλλά και πολλοί άλλοι χώροι που χρησιμοποιούνται για τις παραπάνω δράσεις.
Είναι λοιπόν πολύ σημαντική για εμάς η υπεράσπιση των καταλήψεων, γιατί αποτελούν χώρους ανάπτυξης και σύνδεσης των κινημάτων ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας, αποτελούν τις ρωγμές στο καπιταλιστικό γίγνεσθαι και φουντώνουν τη φλόγα όλων των επιθυμιών μας που όχι μόνο δε χωρούν σε έναν κόσμο εκμετάλλευσης, ιεραρχίας, ρατσισμού και μισαλλοδοξίας αλλά ταυτόχρονα συγκρούονται με αυτόν. Σύγκρουση που δε θα σταματήσει όσο υπάρχει το πάθος για ζωή, το πάθος για ελευθερία…
ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού
Μάρτης 2017