Λόγω των εξελίξεων και των γεγονότων που τα ακολούθησαν, ανεβάζουμε με καθυστέρηση τα κείμενα της ανοιχτής συνέλευσης κατειλημμένης Πρυτανείας.
#2 Για την πορεία της 6η Δεκέμβρη στη Θεσσαλονίκη…
Η σχολή Καλών Τεχνών (Κινηματογράφου,Θεάτρου, Εικαστικό και Μουσικό) τελούσε υπό κατάληψη για αρκετές βδομάδες με σκοπό να μπλοκάρει το νόμο Διαμαντοπούλου και να θίξει σημαντικά λειτουργικά ζητήματα. Την Τετάρτη 3/12 το συντονιστικό της σχολής προβαίνει σε κατάληψη και του κτηρίου διοίκησης του Α.Π.Θ, Πρυτανεία, με εμπλουτισμένο περιεχόμενο (ενδοπανεπιστημιακή καταστολή και μη, απεργία πείνας Ν. Ρωμανού). Την επομένη γίνεται ανοιχτό κάλεσμα που στόχο έχει να εμπλέξει περισσότερους φοιτητές και όχι μόνο σε μια διαδικασία αγώνα. Εμπλακήκαμε λοιπόν στον αγώνα αυτό ενάντια στην εκπαιδευτική και όχι μόνο αναδιάρθρωση, την υποτίμηση της ζωής μας και την αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών πείνας, προσπαθώντας να ξεπεράσουμε τους συντεχνιακούς διαχωρισμούς και να συνδεθούμε με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας.
Ως κατάληψη Πρυτανείας, με βάση τα παραπάνω προτάγματα, θεωρήσαμε σημαντικό να κατέβουμε με οργανωμένο μπλοκ στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη, σε μια προσπάθεια να δοκιμάσουμε τις σχέσεις μας έμπρακτα και να απεμπολήσουμε το φόβο και την αδράνεια συλλογικά. Κατά τη διάρκεια της πορείας έγινε εμπρηστική επίθεση από ΑΤΟΜΑ στο πολυκατάστημα Zara home, ενώ μέσα βρίσκονταν εργαζόμενες και πελάτες. Κόσμος της κατάληψης Πρυτανείας αλλά και διαδηλωτές των γύρω μπλοκ έσπευσε να σβήσει τη φωτιά και να απομακρύνει τον κόσμο που βρισκόταν στο εσωτερικό του κτηρίου. Είμαστε ενάντια σε λογικές, σαν αυτές που οδήγησαν πριν λίγα χρόνια στην Marfin, λογικές που μιλάνε για επίθεση σε καπιταλιστικούς στόχους, παραβλέποντας ότι μέσα στα κτήρια μπορεί εκείνη την ώρα να βρίσκεται κόσμος.
Εν συνεχεία, παρενέβησαν οι αστυνομικές δυνάμεις καταστολής, με τη ρίψη δακρυγόνων,κρότου λάμψης και με άγριους ξυλοδαρμούς, πρακτικές που συνεχίστηκαν το απόγευμα στο κατηλειμμένο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Το αποτέλεσμα της μηδενικής ανοχής: προσαγωγές, συλλήψεις και μεγάλος αριθμός τραυματισμών, εκ των οποίων ορισμένοι ιδιαίτερα σοβαροί. Η έντονη καταστολή στην πορεία της Θεσσαλονίκης δεν αποτελεί εξαίρεση. Αντίστοιχη ήταν η συμπεριφορά της αστυνομίας σε όλες τις πόλεις που πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις, με τρανταχτά παραδείγματα αυτά της Πάτρας, της Αθήνας και της Μυτιλήνης. Η επίθεση αυτή ολοκληρώνεται με την επιβολή ποινών κακουργηματικού χαρακτήρα, στα πλαίσια του κουκουλονόμου, σε συλληφθέντες της πορείας της Θεσσαλονίκης, χαρακτήριζοντας οποιονδήποτε αγωνίζεται έμπρακτα, ως τρομοκράτη.
Η προσπάθεια επιβολής πανικού και φόβου απο την πλευρά του κράτους, όχι μόνο δε σταματά τους αγώνες μας, αλλά αντιθέτως μας πεισμώνει περαιτέρω. Εμείς απο την πλευρά μας συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε, προσπαθώντας να δημιουργήσουμε τις εξελίξεις και όχι απλά να τρέχουμε πίσω απο αυτές. Στήνουμε δομές ανταγωνιστικές προς το υπάρχον, βάζοντας τα δικά μας χαρακτηριστικά, λειτουργώντας ισότιμα και προσπαθώντας να απαντήσουμε στις ανάγκες μας αλλά και να οξύνουμε τις αντιφάσεις. Σκοπός μας είναι να βγαίνουμε πιο δυνατές, πιο αποφασισμένοι και καλύτερα εφοδιασμένες μετά απο κάθε αγώνα. Ως απάντηση σε όλα τα παραπάνω και στην συνολικότερη υποτίμηση των ζωών μας, προχωράμε σε ανακατάληψη της πρυτανείας ως ένδειξη αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της 6ης Δεκέμβρη, στον αγώνα του Ν. Ρωμανού και στους σύριους απεργούς πείνας στην πλατεία συντάγματος.
ΑΘΩΩΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ 6ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ Ν. ΡΩΜΑΝΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΡΙΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΣΤΙΣ 11:00, ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 9/12
ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 9/12, ΣΤΙΣ 19:00, ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ
ανοιχτή συνέλευση της κατάληψης πρυτανείας
#3 Για την ανακατάληψη του κτιρίου διοίκησης ΑΠΘ 9/12/2014
Η πρυτανεία του ΑΠΘ τελεί υπό κατάληψη από εμάς.
Είμαστε οι «άγνωστοι» για τους πρυτάνεις φοιτητές/τριες που τασσόμαστε ενάντια στην αναδιάρθρωση που επιβάλλεται εντός κι εκτός των πανεπιστημίων, εργαζόμενες και απολυμένοι, πρώην φοβισμένοι και νυν οργισμένοι, αγωνιζόμενες ενάντια σε κάθε προσπάθεια του κεφαλαίου να επιβληθεί πάνω στις ζωές μας.
Συναντηθήκαμε στην προηγούμενη κατάληψη της πρυτανείας που καλέστηκε από την Σχολή Καλών Τεχνών στις 3/12 και μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις και δράσεις διαμορφώσαμε συντροφικές σχέσεις και ξεκινήσαμε μια διαδικασία αγώνα που κορυφώθηκε με την παρουσία μας ως αυτούσιου μπλοκ στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη.
Βλέποντας την αναδιάρθρωση, εκπαιδευτική και όχι μόνο, ως ένα δομικό συστατικό του συστήματος ώστε αυτό να αναπαραχθεί και να επιβιώσει, το πανεπιστήμιο δε θα μπορούσε παρά να είναι ένα ακόμα πεδίο εφαρμογής αυτής της διαδικασίας. Στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης βλέπουμε να εντείνεται ο επιχειρηματικός του χαρακτήρας με την αυξανόμενη είσοδο του ιδιωτικού κεφαλαίου, η οποία που επιταχύνεται με τους νόμους Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου (ν. 4009) που μπαίνουν σταδιακά σε πλήρη εφαρμογή. Έτσι, βλέπουμε την ποιότητα της ζωής και των σπουδών μας να υποβαθμίζεται δραματικά:
Η πρόσβαση στη σίτιση και τη στέγαση υπό προϋποθέσεις (μείωση των θέσεων στις εστίες με υπερβολικά εισοδηματικά κριτήρια, αποκλεισμοί στη λέσχη), ο περιορισμός των παρεχόμενων συγγραμμάτων, η απουσία υλικοτεχνικών υποδομών και η μη παροχή του αναγκαίου εξοπλισμού, η κατάργηση της δωρεάν μετακίνησης των φοιτητών σε σχολές και εργαστήρια εκτός πανεπιστημιούπολης, έχουν σαν άμεση συνέπεια τη μετακύλιση του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας.
Παράλληλα βλέπουμε να επέρχεται η εντατικοποίηση των σπουδών μας, με περιορισμό χρόνου σπουδών (2ν, ν+2) και απειλή διαγραφής μετά τη συμπλήρωση αυτών των ετών, απουσίες, μαθήματα αλυσίδες και περισσότερα υποχρεωτικά μαθήματα.
Καλλιεργείται ταυτόχρονα ένα μοντέλο φοιτητή, αυτό του επιστήμονα-καριερίστα ο οποίος, από τη μία δεν ασχολείται πλέον με τίποτα άλλο πέρα από τα ακαδημαϊκά ζητήματα, κι από την άλλη δέχεται/υφίσταται την απλήρωτη εργασία ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια μέσω των απλήρωτων πρακτικών εξασκήσεων ή μέσω της συμμετοχής σε ερευνητικά προγράμματα (με ελάχιστη ή μηδαμινή αμοιβή) από τα οποία αντλούν υπεραξία οι εταιρίες και οι «μεγαλοκαθηγητάδες».
Βλέπουμε μια λογική κατάργησης-υποβάθμισης των συλλογικών διαδικασιών, η οποία σε συνδυασμό με τη νοοτροπία του ατομικισμού που εμφυσείται ήδη από τα μαθητικά χρόνια (ακόμη περισσότερο με το «νέο Λύκειο») οδηγεί στη διαμόρφωση ενός ευέλικτου, αναλώσιμου εργαζόμενου, ο οποίος βλέπει το μέλλον του μόνο μέσω του ατομικού δρόμου και της σταδιακής υιοθέτησης κανιβαλιστικών λογικών.
Σε μια προσπάθεια να ξεπεράσουμε τη φοιτητική μας ιδιότητα, αναγνωρίζουμε την επίθεση αυτή του κράτους και του κεφαλαίου στην εκπαίδευση ως άμεσα συνυφασμένη με τη γενικότερη επίθεση στα υπόλοιπα καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, καθώς και τη συντήρηση και όξυνση των διαχωρισμών μεταξύ μας ως ένα ακόμη μέσο αναπαραγωγής του υπάρχοντος συστήματος.
Υπό αυτό το πρίσμα αξίζει να ιδωθεί και ο αγώνας του απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού που διεκδικεί τις άδειες του, ως μικρές ανάσες ελευθερίας στο καθεστώς εγκλεισμού που του έχει επιβληθεί. Ο αγώνας αυτός γίνεται αντιληπτός σε μας σαν μια προσπάθεια αντίστασης στην βαρβαρότητα που επιβάλλει η αναμόρφωση και του σωφρονιστικού συστήματος, σαν μια προσπάθεια να διαρρηχθεί η εκκωφαντική σιωπή που απλώνεται γύρω από τις φυλακές τύπου Γ. Η περαιτέρω αυταρχικοποίηση του σωφρονιστικού συστήματος περιλαμβάνει περικοπές αδειών, λευκά κελιά, αστυνομική καταστολή, περιορισμό επισκεπτηρίων, και αποσκοπεί στον παραδειγματισμό όσων αγωνίζονται μέσα και έξω από τις φυλακές.
Χρησιμοποιώντας ανάλογα το σώμα τους, απεργία πείνας πραγματοποιούν και οι Σύριοι μετανάστες στο Σύνταγμα που ζητούν πολιτικό άσυλο. Οι επιλογές τους, έρχονται σε ρήξη με τις κυρίαρχες ρητορικές που παρουσιάζουν τους μετανάστες σαν άβουλα όντα που άγονται και φέρονται όπως βολεύει το κράτος και τους επαγγελματίες υπερασπιστές. Δείχνει ότι όσο και αν ο καπιταλισμός προσπαθεί να ελέγξει τις μεταναστευτικές ροές, θα υπάρχουν πάντα κάποιοι που θα αντιτίθενται στη τάση του αυτή και θα αγωνίζονται για την κοινωνική τους χειραφέτηση.
Η καπιταλιστική αναδιάρθρωση θέτει όλο και πιο εξευτελιστικούς όρους και μεγαλύτερη υποτίμηση της εργασίας βάζοντας τον καθέναν από μας στη θέση του επισφαλούς εργαζόμενου με μισθούς πείνας, του άνεργου ή της απολυμένης δουλεύοντας ακόμα και τις Κυριακές και τις αργίες. Ταυτόχρονα, το υποτιθέμενο κράτος πρόνοιας αποσύρεται, αποκλείοντας τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα από την κάλυψη βασικών αναγκών όπως υγεία, ρεύμα και μεταφορές – με πιο πρόσφατο παράδειγμα την αύξηση των κομίστρων του ΟΑΣΘ – δίνοντας τη θέση του σε ένα κράτος που στρατιωτικοποιείται ολοένα και περισσότερο, προκειμένου να περιφρουρήσει καλύτερα τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.
Η προσπάθεια εμπέδωσης του δόγματος «ησυχία, τάξη και ασφάλεια» περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την επιστράτευση απεργών, την καταστολή του αγώνα των κατοίκων στις Σκουριές, την επέμβαση των ΜΑΤ στην Νομική Αθηνών τις παραμονές της επετείου για τη 17 Νοέμβρη, τη βίαιη καταστολή του κόσμου που βγήκε στους δρόμους για να διαδηλώσει στις 6 Δεκέμβρη.
Με αφορμή όλα τα παραπάνω, καθώς και την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους 17 συλληφθέντες στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, το αίτημά μας για δικαίωση του αγώνα του απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού αλλά και των Σύριων απεργών πείνας, προχωρήσαμε στην ανακατάληψη του κτηρίου διοίκησης του ΑΠΘ από σήμερα 9/12. Επιθυμούμε τη δημιουργία ενός πραγματικού κέντρου αγώνα που θα μπλοκάρει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και το τελευταίο νομοθετικό της διάταγμα, τις διαγραφές και τις απολύσεις, τη θέσπιση διδάκτρων, τη μετακύλιση του κόστους ζωής σε εμάς, την προσπάθεια κατάργησης των φοιτητικών συλλόγων και κάθε μορφής καταστολής οποιασδήποτε φωνής που αντιστέκεται.
Επιλέγουμε το κτίριο της Πρυτανείας διότι αποτελεί μεταξύ άλλων χώρο δράσης μας, όντας κομμάτι του πανεπιστημίου και μάλιστα κεντρικό, γεγονός που μας επιτρέπει να έρθουμε σε επαφή με περισσότερο κόσμο μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα, καθώς και λόγω της ιδιότητάς του ως κεντρικού σημείου επικύρωσης αποφάσεων της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, ιδιότητα στην οποία βασιζόμαστε ώστε να παρακωλύσουμε μέσω της κατάληψης ορισμένες από αυτές τις διαδικασίες.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ 6ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ
ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΡΙΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ 10/12 ΣΤΙΣ 17:00 ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Ανοιχτή συνέλευση κατειλημμένης πρυτανείας