Η φοιτητική καθημερινότητα για όσα δεν γεννηθήκαμε σε καμία βίλα στο
πανόραμα γίνεται όλο και πιο ζόρικη τα τελευταία χρόνια, που όσα memes και
να κάνουμε δεν εξισορροπεί τη τραγικότητα της κατάστασης. Ειδικά, για τους
νεότερους συμφοιτητές μας ας τους πούμε ευθύς εξαρχής: στην σχολή δεν μας
διαγράφει όποτε γουστάρει ο κάθε υπουργός «παιδείας», ούτε ο πρόεδρος μιας
σχολής. Δεν είναι κανονικότητα να μας απειλεί με πειθαρχικά ο κάθε ψωνισμένος
καθηγητής. Δεν είναι καθημερινότητα να μας ελέγχουν νταήδες σεκιουριτάδες
στην λέσχη για ένα πιάτο φαΐ ή να μπαίνουν μπάτσοι μέσα στις σχολές επειδή
διαμαρτυρόμαστε για ένα ασανσέρ που έπεσε στο κενό. Προσπαθούν να μας
επιβάλλουν, λοιπόν, μια καθημερινότητα που γίνεται όλο πιο ασφυκτική, που
μας εξαθλιώνει σιγά-σιγά, χρόνο με τον χρόνο, που απαιτεί από εμάς να
γινόμαστε όλο πιο «άριστοι», πιο παραγωγικοί, πιο υπάκουοι. Όλα αυτά σε ένα
υποτίθεται ελεύθερο, δημοκρατικό πανεπιστήμιο που έχει το παράθυρο του
διαλόγου ανοικτό με εμάς. Βέβαια το παράθυρο εν τέλει δεν είναι ανοικτό αλλά
σπασμένο από το γκλοπ κάποιου μπάτσου γιατί το Α.Π.Θ. έχει υιοθετήσει
πλήρως την κρατική πολιτική «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος». Όχι ότι
είχαμε ποτέ την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει περιθώριο διαλόγου .
Ξεκίνησε η φετινή ακαδημαϊκή χρονιά και το πρώτο πράγμα που είδαμε
(το δεύτερο ήταν ένα πεσμένο ασανσέρ…) είναι διάφορα τμήματα πανελλαδικά
και στο Α.Π.Θ. να ανακοινώνουν πίνακες με τις φοιτήτριες που θα διαγραφούν
το καλοκαίρι και παράλληλα στους οδηγούς σπουδών για τους πρωτοετείς να
γράφουν ότι στα ν+2 έτη αυτοί θα διαγραφούν. Αυτό το εξοργιστικό και
παράλογο μέτρο δεν είναι παρά ένα άρθρο του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη
(4777) ο οποίος μεταξύ άλλων προέβλεπε: ίδρυση και εγκατάσταση εντός των
σχολών πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ), Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής,
πειθαρχικά σε φοιτητές, κάμερες, τουρνικέ στις εισόδους και.. διαγραφές
φοιτητών στα ν+2 έτη. Το νομοσχέδιο αυτό ψηφίστηκε εν μέσω lock down το
2021 παρά το ισχυρότατο και μαζικό φοιτητικό κίνημα που κατάφερε να βάλει
φρένο στην εφαρμογή του για 3 χρόνια και να κάνει την πανεπιστημιακή
αστυνομία ανέκδοτο. Βασικός σκοπός των διαγραφών και του νόμου αυτού
είναι τόσο η μείωση των εισακτέων στις σχολές καθώς με την ΕΒΕ κόβονται
30.000 άτομα (εκ των οποίων μόνο όσα έχουν την οικονομική δυνατότητα θα
μπορούν να μπαίνουν πλέον στα ιδιωτικά πανεπιστήμια , ενισχύοντας ακόμα
περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς) ,όσο και να πετάξει έξω φοιτήτριες
μεγαλύτερων ετών, επιβάλλοντας ταυτόχρονα ένα καταπιεστικό πλαίσιο
φοίτησης στα νέα άτομα που θα πρέπει να τρέχουν να προλάβουν να βγάλουν
μια σχολή σαν το φυσικό με μέσο όρο αποφοίτησης 7,5 χρόνια, σε 6.
Τα υψηλά ενοίκια και η ακρίβεια σε λογαριασμούς, όπως και η μείωση
των φοιτητικών παροχών (λέσχη, εστίες) μας αναγκάζει να εργαζόμαστε part-
time, full time δουλείες ή και σεζόν. Κάποιοι κομπλεξικοί καθηγητές/ριες μας
κόβουν αβέρτα σε μαθήματα ενώ και η ίδια η φύση της σχολής είναι πολύ
απαιτητική αφού τα προγράμματα σπουδών συνεχώς δυσκολεύουν για να
ταιριάζουν στις απαιτήσεις των εταιρειών. Σε αυτές τις συνθήκες ζωής και
σπουδών είναι ξεκάθαρο πως το μέτρο των διαγραφών λειτουργεί σαν φίλτρο
που άτομα τα οποία δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να μην εργάζονται
όσο σπουδάζουν οδηγούνται με μεγάλη ακρίβεια στην διαγραφή. Ταυτόχρονα,
εμμέσως επιβάλει ένα ασφυκτικό πλαίσιο φοίτησης που η κάθε φοιτήτρια θα
πρέπει να ασχολείται αποκλειστικά με την σχολή της για να προλάβει να
τελειώσει πριν τα 6 χρόνια σε ένα μαραθώνιο εξετάσεων, προτζεκτ και deadline.
Έτσι, όσοι δεν έχουν πρόθεση να θυσιάσουν ένα μεγάλο μέρος του ελεύθερού
τους χρόνου για ανταπεξέλθουν στις παραπάνω συνθήκες ζωής φλερτάρουν
επικίνδυνα με την διαγραφή. Με αυτόν τον τρόπο το κράτος και το
πανεπιστήμιο αποτρέπουν το άτομο να κοινωνικοποιηθεί, να περάσει ποιοτικό
χρόνο με την παρέα του, τους τριγύρω του αλλά και τον εαυτό του. Πολύ απλά
δεν θα υπάρχει ο χρόνος για να συμμετάσχει σε καλλιτεχνικές ομάδες, να πάει
σε συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και διάφορες πολιτιστικά δρώμενα που
λαμβάνουν χώρα εντός των σχολων. Ακόμα, δεν θα έχει τον χρόνο να
συμμετάσχει σε πολιτικές διαδικασίες όπως συζητήσεις, γενικές συνελεύσεις
κ.λπ. που αφορούν την ίδια του τη ζωή. Όλος ο χρόνος αναγκαστικά θα δίνεται
συμβιβαστικά, για μία ελπίδα ανέλιξης και καλύτερου μέλλοντος, στην
ενασχόληση με τις ακαδημαϊκές υποχρεώσεις μέχρι που αυτό θα γίνει η νέα
νόρμα όπως ακριβώς επιθυμούν οι εταιρίες που χρηματοδοτούν το Α.Π.Θ.
επιζητώντας πειθήνιο εργατικό δυναμικό.
Για εμάς, τόσο οι διαγραφές, ο νόμος Κ-Χ αλλά και συνολικά η
εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που αποτελείται από μία σειρά νόμων όπως αυτός
της εξίσωσης των πτυχίων από δημόσια πανεπιστήμια με αυτά από ιδιωτικά ή
αυτός της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα είναι εχθρικοί προς
τα συμφέροντά μας ως φοιτητές από τα χαμηλά οικονομικά στρώματα.
Θεωρούμε εξίσου εχθρικό τον ιδεολογικό μανδύα με τον οποίον καλύπτει το
κράτος και πανεπιστήμιο την υποτίμηση των σπουδών και των ζωών μας,
δηλαδή αυτόν του « απολιτίκ » ατομικισμού και του καριερισμού που μας θέλει
να ονειρευόμαστε τους εαυτούς μας γιάπηδες, να θαυμάζουμε τους λακέδες των
αφεντικών κι αυτούς που γλείφουν σόλες ανωτέρων, ενώ ανταγωνίζονται τους
διπλανούς τους. Πιστεύουμε ότι ο μόνος τρόπος να βάλουμε ανάχωμα στις
διαγραφές, το αυξανόμενο κόστος φοίτησης/διαβίωσης και την γενικότερη
κρατική πολιτική της υποβάθμισης της ζωής μας είναι η συλλογική συζήτηση
και διεκδίκηση.
ΟΥΤΕ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΑ, ΟΥΤΕ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ
ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ
ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΑΝΤΙ-ΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ
ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
Αυτόνομο Σχήμα φυσικού ★
19/10/24