Το πανεπιστήμιο και το campus δε θα αφήσουμε να γίνει τσιφλίκι του κεφαλαίου και των αρίστων
Η οικονομική και ψυχολογική κόπωση της κοινωνικής βάσης, μετά από σχεδόν ένα χρόνο αναστολών συμβάσεων στις δουλειές, διαδοχικών lock–down με ταυτόχρονη υποτίμηση του συστήματος δημόσιας υγείας και υποτίμησης της ζωής των φτωχών γενικότερα, η ωμή κρατική βαρβαρότητα απέναντι σε φωνές αντίστασης, φυλακισμένους/ες και μετανάστες/ριες αποτελούν πλέον κομμάτι της νέας κανονικότητας που επιβάλλεται.
Σε αυτή τη συγκυρία, με κλειστά πανεπιστήμια εδώ και ένα χρόνο, έρχεται άλλο ένα νομοσχέδιο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της οικονομικής ελίτ και του κράτους, έχοντας ως κατεύθυνση την κολλεγιοποίηση του πανεπιστημίου και την απόλυτη εναρμόνιση της λειτουργίας και της έρευνάς του με τις ανάγκες της αγοράς. Εξού και η σύσταση των πειθαρχικών συμβουλίων τα οποία θα επιβάλλουν ποινές για οποιαδήποτε δραστηριότητα ή συμπεριφορά δεν εγκρίνεται από τις διοικητικές αρχές του πανεπιστημίου ή του εκάστοτε ιδρύματος, οι διαγραφές φοιτητ(ρι)ών με το πέρας των ν+ν/2 ετών, η σύσταση σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας. Τα μέτρα αυτά έχουν σκοπό να διασφαλίσουν την εντατικοποίηση των σπουδών, ώστε να μην υπάρχει χρόνος συλλογικοποίησης και δραστηριοποίησης πέρα από τα στενά πλαίσια του διαβάσματος, ενώ σε συνδυασμό με τη θέσπιση βάσης εισαγωγής από τα τμήματα και βάσης στις πανελλήνιες, θα αποκλειστούν από την εκπαίδευση φοιτητήτριες/ές οι οποίες δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα παρακολούθησης φροντιστηρίου ή που παράλληλα με τις σπουδές τους πρέπει να δουλεύουν για να τα βγάλουν πέρα. Ακόμη, η απλήρωτη τεχνική κατάρτιση στα ΕΠΑΛ ,εν ολίγοις τσάμπα δουλειά για τα αφεντικά, που προβλέπει το νομοσχέδιο, στοχεύει στην οικονομική εκμετάλλευση των φτωχότερων τάξεων ήδη από νεαρή ηλικία.
Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού επιτάσσει αυτή τη βίαιη αναδιάρθρωση της Παιδείας, η οποία επιχειρεί την καταστολή <<δια ροπάλου>> οποιασδήποτε κοινωνικής σχέσης δεν υποτάσσεται στους νόμους της παραγωγής. Η μόνη σχέση που συμφέρει το κράτος και τις κυβερνήσεις του είναι η παραγωγική σχέση και γι’αυτό το λόγο επιτίθενται σφοδρά στα κινήματα, στους φοιτητικούς συλλόγους, στους αυτοδιαχειριζόμενους/κατηλλειμένους χώρους, στις αυτοοργανωμένες ομάδες εντός των πανεπιστημίων και στο δημόσιο και ανοιχτό χαρακτήρα του campus.
Οι κοινωνικές δυναμικές που εκδηλώνονται στο δρόμο φανερώνουν ότι όλο και ευρύτερα κομμάτια των καταπιεσμένων αντιλαμβάνονται την ανάγκη της ρήξης με τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην πράξη. Σαν ένα κομμάτι της κοινωνικής βάσης και ενός κινήματος που προσπαθεί να βάλει το λιθαράκι του για ένα κόσμο ελευθερίας, αλληλεγγύης και ισότητας, πιστεύουμε ότι η ανάγκη για αυτοοργάνωση των φοιτητών και των φοιτητριών στις διαδικασίες των συλλόγων τους (Γενικές Συνελεύσεις κλπ) είναι κρίσιμη και απαραίτητη, όπως πάντοτε. Η επίθεση που δεχόμαστε δε μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο αναθέτοντας σε <<ειδικούς>> την πολιτική δράση, αλλά αντιθέτως λαμβάνοντας καθένας και καθεμία τις ευθύνες που μας αναλογούν ώστε να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας. Ας δομήσουμε τις απαραίτητες σχέσεις αλληλεγγύης και αξιοπιστίας ανάμεσά μας και ας αναζωπυρώσουμε αυτές που έχουν παγώσει, ώστε να ξεκινήσει ακηδεμόνευτα και μαχητικά η αντεπίθεσή μας.
ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 4/2 12.00 ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΜΠΤΗ 4/2 16.00 μετά την πορεία