Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε την ένταση της επίθεσης του κράτους στα πανεπιστήμια, με την ψήφο νομοσχεδίων που επιβάλλουν επιπλέον όρους υποτίμησης των ζωών των φοιτητών/τριών. Σε αυτό το πλαίσιο αναστέλλεται η λειτουργία του εστιατορίου των εστιών του ΑΠΘ (όπως και σε άλλες πόλεις), αυξάνονται (μιας και ήδη υπάρχουν εδώ και καιρό) και επιβάλλονται νέα κόμιστρα για «ενοικίαση» πλέον των δωματίων των εστιών, και εισάγονται «ανταποδοτικά κριτήρια» τα οποία θα βάλλουν ακόμα μεγαλύτερους φραγμούς και αποκλεισμούς στο ποιος δικαιούται στέγαση και ποιος όχι αφού μας λένε «λεφτά πια δεν υπάρχουν». Ρητορική η οποία δεν έχει βάση, αφού ταυτόχρονα χρηματοδοτούνται έρευνες για εταιρίες και το στρατό και όχι φυσικά για τις ανάγκες μας. Όπως και να ‘χει, εμείς δε θα γίνουμε διαχειριστές της οικονομίας του κεφαλαίου, αλλά θα πάρουμε πίσω ό,τι μας κλέβουν από τη διαρκή εκμετάλλευσή μας.
Έτσι βλέπουμε ότι η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των οικότροφων των εστιών εντείνεται, αφού στα δωμάτια δεν υπάρχει επαρκής θέρμανση, υπάρχουν χαλασμένα ασανσέρ και ηλεκτρολογικά, ενώ οι εργαζόμενοι των εστιών παραμένουν απλήρωτοι, συνθέτοντας έτσι ένα μωσαϊκό πλήρους αποσύνθεσης και ουσιαστικά διάλυσης των εστιών.
Αυτή η πολιτική πλήρους διάλυσης της στέγασης (ακόμη και για τους ελάχιστους που τις δικαιούνται πλέον) έχει ως αποτέλεσμα να εντείνονται οι ταξικοί διαχωρισμοί στην εκπαίδευση, καθώς αποκλείονται φοιτητές που αδυνατούν να καταβάλουν ενοίκια, φοιτήτριες που εργάζονται και δεν έχουν τη δυνατότητα ολοκλήρωσης των σπουδών τους στα προκαθορισμένα έτη (αφού πλέον αν δεν τελειώσεις στην ώρα σου τις σπουδές σου, πετιέσαι έξω).
Μέσα σε αυτή, λοιπόν, τη συγκυρία υποβάθμισης των ιδρυμάτων και μείωσης των παροχών (διάλυση εστιών, επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, διάσπαση των πτυχίων – διδακτική επάρκεια, εντεινόμενος έλεγχος στη λέσχη), στη συγκυρία φιλελευθεροποίησης του πανεπιστημίου και την ένταξή του στη συνολικότερη καπιταλιστική αναδιάρθρωση, εμείς ως φοιτητές/τριες βιώνουμε την περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας (αφού ταυτόχρονα χρειάζεται να δουλεύουμε για να ανταπεξέλθουμε στις νέες συνθήκες), τη μετακύλιση του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας και την εντατικοποίηση των ρυθμών της καθημερινότητας.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες με τους αγώνες που δίνονται σε όλες τις πόλεις, τις σχολές και τις εστίες για να στήσουν αναχώματα στην επέλαση της επίθεσης κράτους και κεφαλαίου, στην αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου, σε όλα τα μέτρα που συμβάλλουν ακόμα πιο έντονα στην υποτίμηση της ζωής μας. Οι κατειλημμένες εστίες, η κατάληψη στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ στην Αθήνα (που είναι ο κύριος διαχειριστής των εστιών), οι καταλήψεις σε πρυτανείες και σχολές να είναι η δικιά μας απάντηση, η απάντηση των «από τα κάτω», που θα δοθεί από όλους αυτούς τους αγώνες μέσα κι έξω από τους φοιτητικούς συλλόγους, μέσα κι έξω από τις σχολές.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
ΔΕ ΖΗΤΑΜΕ ΠΟΛΛΑ, ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού