Δε δείχνουμε πάσο, δείχνουμε αλληλεγγύη
Η κατάσταση που βιώνουμε στη λέσχη, ειδικότερα τον τελευταίο καιρό, δεν είναι παρά μια μικρογραφία των όσων συμβαίνουν στη κοινωνία μας. Η επιδίωξη του κράτους να κοινωνικοποιήσει την κρίση του κεφαλαίου, μέσω της πολιτικής της λιτότητας, εφαρμόζεται άμεσα και στο χώρο της παιδείας. Για το λόγο αυτό, παρατηρούμε σε πρώτο βαθμό μια εντονότερη προσπάθεια σταδιακής απεμπλοκής του κράτους από κοινωνικές παροχές όπως την ανάθεση της λειτουργίας της λέσχης σε εργολαβία catering με στόχο τη σταδιακή ιδιωτικοποίησή της. Σε δεύτερο βαθμό μια συνεχή επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων της λέσχης (απολύσεις, μειώσεις μισθών, εξαντλητικά ωράρια, εντατικοποίηση της εργασίας), όπως συνέβη με άλλες ομάδες εργαζομένων (διοικητικοί και εργολαβικοί). Όλη αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει τις φοιτητικές λέσχες, όπως αυτή του ΠΑΜΑΚ, στο να σιτίζεται δωρεάν ένας περιορισμένος αριθμός ατόμων και οι υπόλοιποι να πληρώνουν αντίτιμο.
Με βάση το παραπάνω μοντέλο θέλουν να διαμορφώσουν τη λέσχη του ΑΠΘ, στην οποία μέσα από αγώνες είχε κατακτηθεί ένας κοινωνικός χαρακτήρας καθώς σιτίζονταν δωρεάν τόσο οι φοιτητές όσο και διάφορες κοινωνικές ομάδες. Πλέον, μέσω του ελέγχου πάσο και κάρτας σίτισης αποκλείονται φοιτητές άλλων ΑΕΙ/ΤΕΙ, φοιτητές του ΑΠΘ που έχουν ξεπεράσει τα ν+2 έτη φοίτησης, έχουν εισαχθεί με κατατακτήριες, δεν πληρούν τα εισοδηματικά κριτήρια καθώς και άνεργοι, μετανάστες, άποροι και άλλοι/ες. Ένας έλεγχος ο οποίος σε συνδυασμό με την κυρίαρχη επιχειρηματολογία «δεν υπάρχει χρηματοδότηση» (ενώ καθημερινά πετιέται φαϊ) μας εισάγει στο σκεπτικό ότι κάποιοι δικαιούνται δωρεάν φαγητό και κάποιοι όχι. Στη λογική του διαχωρισμού των ανθρώπων με βάση την ετεροκαθορισμένη ταυτότητα/ιδιότητά τους και όχι τις ανάγκες τους.
Εμείς δεν δεχόμαστε να μπούμε σε μια τέτοια διαδικασία. Δε βλέπουμε δικαιούχους ή μη αλλά ανθρώπους που έχουν ανάγκη να φάνε. Το να κλείσεις την πόρτα σε αυτούς με τη δικαιολογία ότι η λέσχη είναι φοιτητική είναι απάνθρωπο, επειδή αρνείσαι το δικαίωμα κάποιου στη σίτιση. Είναι στρουθοκαμηλισμός καθώς όχι μόνο παριστάνεις ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, άρα δε χρειάζεται να πάρεις θέση, αλλά και γιατί αρνείσαι να συνειδητοποιήσεις ότι αύριο μπορεί να βρεθείς και εσύ σε μία αντίστοιχη κατάσταση, αφού όπου εφαρμόστηκε αυτό το μέτρο οι δικαιούχοι μειώνονται διαρκώς. Επιπλέον, είναι ένας ξεκάθαρα ρατσιστικός τρόπος σκέψης ο οποίος μπορεί πολύ εύκολα να εξελιχθεί σε πρακτικές που μόνο κανιβαλιστικές μπορούν να χαρακτηριστούν.
Τα παραπάνω είναι τρανταχτά παραδείγματα της εξαθλίωσης και της μιζέριας που χαρακτηρίζουν πλέον τις ζωές μας, την καθημερινότητά μας. Όλα αυτά συμβαίνουν σε μία έντονα ταξικά διαχωρισμένη κοινωνία, στην οποία η συνύπαρξη και η αλληλεγγύη φαντάζουν αδιανόητες. Σε μια τέτοια κατάσταση η ουδετερότητα δεν αποτελεί λύση αλλά μέρος του προβλήματος. Άλλωστε, στην πράξη η ουδέτερη στάση αποτελεί μια σιωπηρή αποδοχή της διαρκούς υποτίμησης των ζωών μας άρα και συνενοχή. Είτε συμβιβάζεσαι με το επίπεδο και την ποιότητα της ζωής που σου επιβάλλουν είτε όχι.
Ταυτόχρονα σε μία κοινωνία που καλούμαστε να εργαστούμε με απάνθρωπα ωράρια και άθλιες συνθήκες για εξευτελιστικούς μισθούς ώστε να εξασφαλίσουμε με το ζόρι τα βασικά, η δωρεάν σίτιση είναι μία ανάσα οικονομική και όχι μόνο. Ο αποκλεισμός από τη λέσχη σημαίνει ότι θα χρειαζόμαστε το λιγότερο 100 ευρώ το μήνα μόνο για το φαγητό μας. Αυτό αφενός για τους περισσότερους από εμάς μεταφράζεται σε ανάγκη για δουλειά ή περισσότερες μέρες/ώρες εργασίας, αφετέρου, δυσκολεύει την οικονομική ανεξαρτητοποίηση από τις οικογένειές μας, που σε συνδυασμό με τις σημερινές συνθήκες μας αφήνει μηδαμινό ελεύθερο χρόνο. Χρόνο τον οποίο θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για ξεκούραση, δημιουργικές δραστηριότητες, συζητήσεις, συλλογικοποίηση και γενικά για τη διαμόρφωσή μας ως σκεπτόμενα άτομα.
Είναι επίσης εντυπωσιακό πως, πέρα από τις δικαιολογίες που ακούμε από το Δ.Σ. της λέσχης, ακούμε από αρκετούς φοιτητές επιχειρήματα όπως «το κράτος και το πανεπιστήμιο δεν μπορούν να διαθέσουν χρήματα, αρκετά ώστε να σιτίζονται όλοι». Χωρίς φυσικά οι εν λόγω φοιτητές να μπουν στη διαδικασία να σκεφτούν ότι «λεφτά υπάρχουν», διατίθενται όμως για διαφορετικούς σκοπούς και συμφέροντα όπως για παράδειγμα η εντατικοποίηση της φύλαξης του πανεπιστημίου, η ενίσχυση της αστυνόμευσης και της κρατικής καταστολής, η αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού, τα διάφορα ερευνητικά προγράμματα προς όφελος βιομηχανιών και στρατιωτικών οργανισμών, η οικονομική διάσωση των τραπεζών κ.α. Όλα αυτά συνθέτουν την πραγματικότητα που βιώνουμε, στην οποία η λειτουργία του κράτους και το κεφαλαίου είναι εκ φύσεως ενάντια στις ζωές μας. Η συνολικότερη επίθεση σε αυτές δε θα απαντηθεί με περιχαρακωμένους συντεχνιακούς αγώνες ούτε με κοινωνικό κανιβαλισμό. Απεναντίας, επιλέγουμε να συλλογικοποιηθούμε μέσα από αυτοοργανωμένους και αδιαμεσολάβητους αγώνες.
ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ
ΝΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΕΠΙΔΕΙΞΗΣ ΠΑΣΟ – ΚΑΡΤΑΣ ΣΙΤΙΣΗΣ
ΤΡΙΤΗ 10/12, ΩΡΑ 12:00
ΚΑΤΩ ΛΕΣΧΗ
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ…
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού
http://autonomofysiko.espivblogs.net/
ανοιχτή συνέλευση Αυτόνομου Σχήματος Φυσικού: Παρασκευή 2μμ στο φουαγιέ του φυσικού