Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι…

Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι…

Τον τελευταίο χρόνο παρακολουθούμε με αγωνία το δράμα που εκτυλίσσεται σε σχέση με το μεταναστευτικό ζήτημα. Η ελληνική κοινωνία και τα ΜΜΕ ξαφνικά δείχνουν «ευαισθησία» κι ένα φιλανθρωπικό πρόσωπο προς τους μετανάστες, ενώ παλιότερα μπορεί να αναφέρονταν σε αυτούς/ές με το χειρότερο τρόπο. Αλλά βλέπουμε και ένα κομμάτι της κοινωνίας που δε διστάζει να εκδηλώσει τα ρατσιστικά χαρακτηριστικά του. Δεν έχουμε, όμως, αυταπάτες για τη διαχείριση των εξουσιαστικών σχέσεων που συμβαίνει γύρω μας.

Αυτό που βέβαια μας διαφεύγει είναι ότι μετανάστες υπήρχαν πάντα, όντας το πιο ακραία υποτιμημένο κομμάτι της κοινωνίας. Λόγω της συνθήκης της οποίας βρίσκονται είναι υποκείμενα ταξικών διακρίσεων και εκμετάλλευσης, οπότε σε περιόδους ανάπτυξης αποτελούν φτηνά εργατικά χέρια, ενώ σε συνθήκη σαν τη σημερινή, που έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των μεταναστών, εν μέσω μιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός αδυνατεί να τους εκμεταλλευτεί και να τους απορροφήσει και έτσι τους χαρακτηρίζει ως πλεονάζον εργατικό δυναμικό και τους ανάγει σε μέρος του προβλήματος.

Είδαμε λοιπόν τους τελευταίους μήνες το πώς διαχειρίζεται η κυριαρχία τέτοιου είδους προβλήματα: διαχωρισμοί, εγκλεισμός, περιφράξεις και καταστολή.

Διαχωρισμός σε πρόσφυγες και μετανάστες, όπου οι πρώτοι ορίζονται ως αυτοί που εκδιώχθηκαν από την χώρα τους λόγω πολέμου, αρρώστιας ή φυσικής καταστροφής και έτσι τους δίνεται το δικαίωμα να περάσουν τα σύνορα. Όλοι οι υπόλοιποι χαρακτηρίζονται ως μετανάστες (όρος που με τα χρόνια έχει αποκτήσει αρνητική χροιά για την ελληνική κοινωνία) καθώς η φυγή από τη χώρα τους ήταν λόγω οικονομικών, πολιτικών και άλλων ασφυκτικών πλαισίων, λόγοι όχι ικανοί ώστε να θεωρηθούν «άξιοι» της εισόδου τους στην Ευρώπη, οπότε μπορούν με την ησυχία τους να πνιγούν στα διάφορα πελάγη του αιγαίου. Αν είναι βέβαια «τυχεροί», θα επαναπροωθηθούν με συνοπτικές διαδικασίες πίσω στην χώρα τους. Όσοι δε καταφέρουν να μπούνε στην χώρα έρχονται αντιμέτωποι με την ελληνική «φιλοξενία», η οποία κατά κύριο λόγο αποτελείται από εξονυχιστικούς ελέγχους, εγκλεισμό αορίστου χρονικής διάρκειας στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης υπό άθλιες συνθήκες, και βέβαια, βίαιη καταστολή οποιασδήποτε προσπάθειας εναντίωσης σε αυτές.

Ταυτόχρονα τα σύνορα συνεχίζουν να ενισχύονται με στρατό και μόνιμες υποδομές δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο το πέρασμα προς την Ευρώπη και συμβάλλοντας στην αύξηση των θανάτων όσων τολμούν να το επιχειρήσουν.

Παράλληλα με αυτό, το κράτος πλασάρει το ανθρωπιστικό του πρόσωπο, κυρίως μέσω των ΜΜΕ χρησιμοποιώντας στο μέγιστο τις δυνατότητές τους ως μέσα μαζικής εξαπάτησης και αφήνοντας το υλικό/ πρακτικό κομμάτι της βοήθειας προς τους μετανάστες στις ΜΚΟ και στα ευρωπαϊκά κονδύλια. Έχουμε έτσι ένα τεράστιο πλήθος εθελοντών και ΜΚΟ που καλύπτουν τα κενά του κράτους, με τους πρώτους να το νιώθουν ως ηθική υποχρέωση προς τον συνάνθρωπο και τη χώρα και τις δεύτερες να συνεχίζουν να στήνουν μία κερδοφόρα πορεία. Σε συνδυασμό με καιροσκόπους επιχειρηματίες στήνεται ένα ολόκληρο δίκτυο οικονομίας και παραοικονομίας με το κράτος να αναλαμβάνει το ρόλο του εγγυητή της κοινωνικής ειρήνης. Αυτό φαίνεται και με το γεγονός ότι προσπαθεί να καταστείλει τις οριζόντιες δομές αλληλεγγύης των μεταναστών.

Γίνεται λοιπόν φανερή η προσπάθεια του ελληνικού κράτους να τσακίσει την ήδη ακραία υποτιμημένη κοινωνική ομάδα των μεταναστών. Από τον εγκλεισμό τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι την ρατσιστική ρητορεία κράτους και ΜΜΕ και την όξυνση των ρατσιστικών αντανακλαστικών της κοινωνίας αντιλαμβανόμαστε την προσπάθεια της κυριαρχίας να παρανομοποιήσει την ίδια ύπαρξη των μεταναστών. Η κράτηση τους στα κέντρα κράτησης συμβάλλει και στον κοινωνικό αποκλεισμό τους  έτσι ώστε να τους εμποδίσει να συναντηθούν με τα υπόλοιπα καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας και να οργανώσουν τις αντιστάσεις τους απέναντι στην καταπίεση που βιώνουν. Στη βάση της ανάδειξης των μεταναστών ως εσωτερικό εχθρό όσων συντάσσονται με την (φασίζουσα) ελληνορθόδοξη ταυτότητα, παρατηρούμε τον εκφασισμό ενός κομματιού της ελληνικής κοινωνίας. Εκφασισμό που εκδηλώνεται με την μορφή αγανακτισμένων ελλήνων πολιτών και ρατσιστικών επιτροπών κατοίκων οι οποίοι στρέφονται κατά των μεταναστών φοβούμενοι «για την ασφάλειά τους και την υποτίμηση της περιουσίας τους». Επιτροπές που πολλές φορές υποκινούνται ή στηρίζονται από οργανωμένες μορφές της εξουσίας (βλέπε μπάτσοι, ΜΜΕ, χρυσή αυγή)  για την ενίσχυση των επίπλαστων διαχωρισμών των εξαθλιωμένων κομματιών της κοινωνίας και τη μείωση των συλλογικών αντιστάσεων ενάντια στις σχέσεις εκμετάλλευσης.

Εμείς από την πλευρά μας επιλέγουμε να στεκόμαστε στο πλάι των κολασμένων αυτής της γης, όχι ως ειδικοί που καλούμαστε να διαχειριστούμε τις ζωές των μεταναστών, αλλά ως άτομα που θέλουμε να χτίσουμε κοινούς αγώνες και ισότιμες σχέσεις μαζί τους. Αντιλαμβανόμενοι λοιπόν την ακραία υποτίμηση μεταναστών και μεταναστριών από κράτος και αφεντικά, βλέπουμε πως η παρανομοποίηση της ύπαρξης των ανθρώπων ωφελεί τελικά μόνο το κεφάλαιο. Μαύρη εργασία, απλήρωτη δουλειά, κοινωνικός αποκλεισμός και φυσικά κανένας τρόπος εναντίωσης στις εξαθλιωμένες συνθήκες ζωής που βιώνουν συνθέτουν το παζλ της αντιμεταναστευτικής πολιτικής και της παρανομοποίησης τους. Απαιτούμε επομένως τη νομιμοποίηση της ύπαρξης όλων των μεταναστών και μεταναστριών, απαιτούμε χαρτιά για όλες και όλους στήνοντας έτσι αναχώματα ενάντια στη βάρβαρη επίθεση κράτους και κεφαλαίου πάνω στις ζωές όλων μας. Απαιτούμε τη δυνατότητα οργάνωσής τους μαζί μας στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, τις σχολές και τις γειτονιές μας. Μέσω της οικοδόμησης δικτύων αλληλεγγύης και διαδικασιών αγώνα που καταργούν τους διαχωρισμούς ντόπιων και ξένων. Δημιουργούμε λοιπόν τις σχέσεις και τις συνθήκες για τη χειραφέτηση και τη διεκδίκηση της αξιοπρέπειας και της ζωής μας από κοινού μακριά από τις διαιρέσεις και τους διαχωρισμούς που επιβάλλονται «από τα πάνω» αλλά με τον συνεχή κοινό μας αγώνα με τους καταπιεσμένους και τις καταπιεσμένες αυτού του κόσμου

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΞΕΝΟΙ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΝΟΜΙΜΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

ΧΑΡΤΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΥΝΟΡΩΝ, ΦΡΑΧΤΩΝ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 10/3 στις 18:00 | ΚΑΜΑΡΑ

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΧΗΜΑ ΦΥΣΙΚΟΥ