Προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη ίσως υγειονομική κρίση της σύγχρονης εποχής η ελληνική κυβέρνηση όπως και η πλειοψηφία των κυβερνήσεων του πλανήτη προχωρά σε εφαρμογή μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού, ένα από τα οποία είναι και το κλείσιμο των πανεπιστημιακών τμημάτων. Τα μαθήματα λοιπόν στις σχολές ξεκινούν να γίνονται διαδικτυακά έτσι ώστε η παρακολούθηση τους να γίνεται από το σπίτι.
Πρώτον θα θέλαμε να σχολιάσουμε, όχι την επιλογή των ηλεκτρονικών μαθημάτων γενικά αλλά λόγω της ανάγκης μας να παρακολουθούμε ως αγωνιζόμενοι φοιτητές τα γεγονότα που μπορούν να προκύψουν από την εφαρμογή του συγκεκριμένου μέτρου. Ήδη παρατηρούμε μερίδα καθηγητών κάποιων τμημάτων και φοιτητών(πολλοί από τους οποίους ανήκουν και στη φοιτητική παράταξη της νέας δημοκρατίας )να διατυμπανίζουν πως ” επ’αφορμή του κορωνοϊού λύνεται και το πρόβλημα των καταλήψεων που ταλανίζει τόσα χρόνια τα ελληνικά πανεπιστήμια”, μια δήλωση η ποια συμπυκνώνει την αντίληψη και την προσπάθεια όλων των διαχειριστών της εξουσίας(τωρινών και προηγούμενων) να καταστείλουν μέχρι και τις τελευταίες εστίες αντίστασης και διεκδίκησης των φοιτητ(ρι)ών και των εργαζομένων μέσα στις σχολές. Να το πούμε δηλαδή πιο ξεκάθαρα, όλες οι κινήσεις που μπορούμε να κάνουμε (και φυσικά έχουμε ήδη κάνει) για να διεκδικήσουμε οτιδήποτε στα πανεπιστήμια μπλοκάροντας τη λειτουργία τους θα παρακάμπτονται από τα ηλεκτρονικά μαθήματα .Καταλήψεις και συνελεύσεις για τις διεκδικήσεις των όρων σπουδών μας, αγώνες και απεργίες εργολαβικών ,διοικητικών υπαλλήλων καθώς και άλλων εργαζομένων που δώσαμε και θα συνεχίσουμε να δίνουμε μαζί τους θα παρακάμπτονται από τα διαδικτυακά μαθήματα.
Θα απαντήσουν κάποιοι: “Το πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος μόνο για μαθήματα.” Σαφώς. Για όσους γεννήθηκαν χθες στο ιστορικό γίγνεσθαι ή για όσους “δεν ασχολούνται με πολιτικά”. Όπως επίσης και για εταιρίες, πολιτικές ελίτ, στρατό και αστυνομία των οποίων οι στόχοι για το πανεπιστήμιο έρχονται με ”ήσυχους” νόμους και όχι “ενοχλητικές” καταλήψεις και οι επιλογές τους γίνονται χάριν της “επιστημονικής ανάπτυξης” και όχι των συμφερόντων “λίγων τραμπούκων”. Τελευταίο κομμάτι του διηγήματος είναι η ποινικοποίηση των πολιτικών και κοινωνικών διεκδικήσεων από την κοινωνική βάση και για τα συμφέροντά της. Ωστόσο το φιλελεύθερο απολιτίκ διήγημα, διαψεύδει η ίδια η πραγματικότητα, καθώς οι επιλογές είναι δύο και (προς απογοήτευση κάποιων) είναι πολιτικές: σιωπηρή αποδοχή της υποτίμησης της ζωής μας ή ανυποχώρητος αγώνας ενάντια σε κεφάλαιο και εξουσία.
Δεύτερον αδιαμφισβήτητο είναι ότι τα ηλεκτρονικά μαθήματα δε μπορούν να έχουν την ίδια ποιότητα με τα δια ζώσης (παρά τις προσπάθειες πολλές φορές καθηγητών και φοιτητών φαίνεται να είναι πολύ δύσκολη η παρέμβαση των δεύτερων σε ένα ηλεκτρονικό μάθημα).Είναι λοιπόν αντιληπτό ότι καμιά σκέψη δε μπορεί να γίνεται από κρατικούς και πανεπιστημιακούς φορείς για μονιμοποίηση έστω και ενός μαθήματος ηλεκτρονικά. Καμία υποχώρηση στην ποιότητα σπουδών μας
-ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
-ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού